ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
Ζητείται λογική και σεβασμός, όπως ζητείται ελπίδα χρόνια τώρα σ’ αυτή τη χώρα.
Όταν ένα λεωφορείο πέφτει στον γκρεμό και σκοτώνονται οι επιβάτες, ποιος φταίει; Ο οδηγός που αποκοιμήθηκε στο τιμόνι ή ο αρμόδιος υπουργός;
Όταν σε ένα σχολείο οι μαθητές επιτίθενται και τραυματίζουν έναν συμμαθητή τους, φταίει ο υπουργός παιδείας ή ο διευθυντής και οι εφημερεύοντες;
Όταν σε μια σύγκρουση τρένων ο αρμόδιος υπάλληλος δεν ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του και οι ανώτεροί του στον τομέα αυτό δεν τον είχαν ελέγξει, ποιος άραγε έφταιξε; Ο αρμόδιος υπουργός ή οι Ελληναράδες ωχαδερφιστές υπάλληλοι;
Αν ήταν τελικά ακατάλληλοι και όχι οι πιο κατάλληλοι για την επιτυχία της σύγκρουσης…
Και μην μου προβάλετε ως επιχείρημα τις ελλείψεις σε σύγχρονα συστήματα, διότι πρώτον και σε χώρες που τα έχουν πάλι βλέπουμε πολύνεκρα δυστυχήματα, όταν οι χειριστές κοιμούνται ή είναι ακατάλληλοι για τη θέση αυτή, και δεύτερον αυτές οι ελλείψεις είναι ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και όχι μόνο της νυν…
Δεν θα μπω δε στον κόπο να συγκρίνω τις ευθύνες στην τραγωδία στο Μάτι με αυτές των Τεμπών, διότι για κάθε σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας είναι ευδιάκριτες και ουδείς τιμωρήθηκε παρά μόνο από τον σοφό ελληνικό λαό που τους έστειλε στο 17 %….
Συμπερασμα: Οι επιλεκτικές ευαισθησίες και μνήμες και οι οργανωμένες κομματικά καταγγελίες, συναυλίες, ομιλίες και διαμαρτυρίες δεν πείθουν κανέναν σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας και το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να μετατρέψουν τη συμπαράσταση όλων προς τους γονείς που έχασαν τα παιδιά τους σε οίκτο για όλους όσοι κάνουν τον πόνο βάθρο για να ανέβουν και να υπηρετήσουν ιδιοτελείς σκοπούς.
Αντίθετα όλοι οι Έλληνες νιώθουμε περηφάνια για τις μητέρες που, ενώ τα παιδιά τους κάηκαν ζωντανά στις αγκαλιές των παππούδων τους, πνίγηκαν στη θάλασσα αβοήθητα ώρες μετά, εξαϋλώθηκαν αγκαλιασμένα μέσα στις φλόγες που οι αρμόδιοι τα έστειλαν, αυτές εμπιστεύθηκαν την ελληνική δικαιοσύνη, δεν οργάνωσαν ούτε συναυλίες κατά της κυβέρνησης, δεν ζήτησαν την παραίτηση του τότε Πρωθυπουργού, δεν ταξίδεψαν στην Ευρώπη για να δυσφημίσουν την πατρίδα τους και να απαξιώσουν τους θεσμούς της….
Ο σεβασμός προς τους νεκρούς όλων των εθνικών τραγωδιών και όχι μόνο των συγγενών μας, είναι μεγάλη υπόθεση και ακόμη μεγαλύτερη εκείνος προς την πατρίδα.
Και όποιος δεν τον έχει, παρασυρμένος είτε από τον πόνο είτε την κομματική εμπάθεια, το μόνο που καταφέρνει είναι να εκτίθεται.
Λυπάμαι…