ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΙΑΝΟΥ
Στα σαθρά κομμάτια του μυαλού
μιας ύπαρξης με πένθος
ένα είναι το όνειρο,
να ξεχωρίζεις το γέλιο και την αγάπη.
*
Μια πεταλούδα πέταξε,
κάθισε σε μια αμυγδαλιά
και εκείνη έκανε
λουλούδια ευωδιαστά.
*
Χάθηκα…
χάθηκες…
χαθήκαμε …
κι ήταν μακρύς ο δρόμος για τη Σελήνη
και κινήσαμε για τα στενά της Μοίρας.
*
Αγάπησες;
Εάν ναι, τότε έχεις το δικαίωμα να πονέσεις.
Εάν όχι, τότε ανέβα στον παράδεισο
και κατέβα πάλι στη γη όταν χάσεις τα φτερά σου.
*
Ο Θεός
μου έδωσε όλες τις δοκιμασίες του κόσμου,
αλλα ποτέ δεν μου έδωσε Eσένα.
*
Οι άγγελοι με γέμισαν φως κι αγάπη
και ήρθε η ψυχή μου έτοιμη
σε αυτή τη ζωή
που οι άνθρωποι του σκότους
την έχουν κάνει ενα ατέλειωτο και βάρβαρο
σφυροκόπημενο τοπίο.
*
Δεν είμαι αμαρτωλός.
Έπεσα σε χώμα κακοτράχαλο
και έπρεπε να επιβιώσω, γλυκιά μου .
*
Εκείνοι οι φίλοι που χάθηκαν
έγιναν ψυχές που με στοίχειωσαν
στα όνειρα του απομεσήμερου.
*
Σκόρπια είναι τα λόγια που δεν είπαμε,
σκόρπια τα φιλιά που δεν δώσαμε
και οι ψυχές μας μεγαλώνουν
μόνες -ατημέλητες
εδώ κι εκεί στην οικουμένη
*
Περίμενα εσένα,
το γέλιο σου,
την ψυχή σου
να με κάνει να αναπνεύσω
γιατί σε αυτόν τον παγωμένο τόπο,
όλα με εχουν περικυκλώσει
κι ειναι θολός ο ουρανός
και τα αστέρια χωρις λάμψη,
κι ειναι η καρδιά μου κολλημένη
με κομμάτια υφάσματος
μπαλωμένη,
κατεστραμμένη.
*
-Ξερεις πού θα πέσουν απόψε τα αστέρια;
Πες μου να πάω να μαζέψω την ασημόσκονη
να λουστώ,
να γειάνω.