ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
Βρε, καλώς την! Άργησες απόψε και ανησύχησα. Σε άκουγα να μιλάς και στο τηλέφωνο, στο διπλανό δωμάτιο. Αλήθεια, σε ποιον φώναζες; Άσε, μην μου απαντάς μήπως και κυλήσει η νύχτα μας όμορφα.
Σε βλέπω όμως συννεφιασμένη και προβληματισμένη. Τι σε απασχολεί; Α χα! Ώστε σε απασχολούν τα όνειρά σου. Λοιπόν, θα σου τα πω έξω από τα δόντια, γιατί μου φαίνεται ότι κάπου τα έχεις μπερδεμένα στο μυαλουδάκι σου. Τα όνειρά σου είναι καταδικά σου, κρυμμένα βαθιά στους διαδρόμους του μυαλού σου και κανείς δεν μπορεί να φτάσει εκεί για να σου τα κλέψει.
Έτσι νομίζεις; Έχεις σκεφτεί πόσες φορές εσύ η ίδια έχεις επιτρέψει να εισβάλουν κάποιοι στον «θάλαμο» των ονείρων σου και να τα λεηλατήσουν; Ναι, είναι εκείνες οι φορές που δείχνεις εμπιστοσύνη ή που νομίζεις ότι θα σε καταλάβουν. Αμ δε! Άσε που οι άλλοι δεν κλέβουν πάντα τα όνειρά σου συνειδητά. Το κάνουν χωρίς να το θέλουν γιατί απλά, είδαν φως και… μπήκαν και στρογγυλοκάθισαν!
Παίρνεις είδηση, λοιπόν, την όλη κατάσταση κάποια στιγμή και ανασυγκροτείσαι και απομονώνεις τα όνειρά σου απ’ τους άλλους και παλεύεις μόνη σου να τα πραγματοποιήσεις. Μέχρι εδώ καλά, έτσι; Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που εσύ ο ίδιος περιφρονείς τα όνειρά σου; Χμ… πώς γίνεται αυτό; Θα σου πω και μην τα βάλεις μαζί μου πάλι!
Πολλές φορές μοιραζόμαστε τα όνειρα άλλων και – για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος (ή είναι; Αυτό θα το δούμε αργότερα) – αρχίζουμε σιγά-σιγά να τα θεωρούμε και δικά μας. Και τα δικά μας, τα καταδικά μας όνειρα, πάνε περίπατο, ξεχνιούνται. Τι αποτέλεσμα φέρνει αυτή η άτακτη υποχώρηση; Αυτό που ακριβώς σου λέω: υποχώρηση.
Τα λέω λίγο τραγικά; Ωραία, δεν υποχωρείς, απλώς τα βάζεις παραπίσω, αλλάζεις (ας πούμε) τις προτεραιότητες. Σκέψου όμως και αυτό: Ο άλλος έχει συνηθίσει να ασχολείσαι με τα δικά του όνειρα˙ και όταν τολμήσεις να αναφερθείς στα δικά σου (έτσι, γιατί κάποια στιγμή τα πεθύμησες, βρε αδερφέ), σε κοιτάζει σαν εξωγήινη. Και γιατί να παλέψει μετά για την πραγματοποίηση των δικών σου, αφού μια χαρά πραγματοποιούνται τα δικά του -και μάλιστα με τη δική σου συγκατάθεση!
Και όταν τα όνειρά σου κοντράρονται με τα όνειρα του άλλου, τότε τι κάνεις; Εδώ σε θέλω, στα δύσκολα. Πω πω, κουβάρι το έκανες το μυαλό σου απόψε. Εξοντώθηκα να σε παρακολουθώ. Μην τολμήσεις να αναφερθείς στους λόγους που μας κάνουν να αποδεχτούμε τα όνειρα των άλλων˙ τουλάχιστον όχι απόψε.
Το θέμα περί ονείρων είναι αστείρευτο. Άντε, ώρα για ύπνο, κι έχει και κουνούπια.
Ένα προβατάκι, δύο προβατάκια, τρία προβατάκια…
Συμβουλή: Μην τολμήσεις ποτέ να ξεχάσεις τα όνειρά σου γιατί, απλά, δεν θα το καταφέρεις. Τα όνειρα δεν ξεχνιούνται. Μένουν εκεί, θαμμένα, και όσο δεν παλεύεις να τα πραγματοποιήσεις, αυτά θα σε βασανίζουν και θα μετράς πρόβατα ενόσω ο λύκος θα σε περιμένει στους εφιάλτες σου.