ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΜΠΑΣΤΑ
Από ποια πηγή ήρθες να πιείς νερό να ξεδιψάσεις;
Θέλω να ξέρω, ποιο όνειρο γέννησε αυτό το σύμπαν των αισθημάτων;
Ποιος κόκκος άμμου έδωσε θάλασσες σε όλον τον κόσμο να βυθιστούν μέσα τους;
Ποια αγριολούλουδα έγιναν παράδεισος για τα αισθήματα και κρατούν
το άπειρο στην μυρωδιά τους και την αιωνιότητα στη μορφή τους;
Ποια είναι τα χαμογέλα που σου ανοίγουν το δρόμο να βαδίσεις
σε πούπουλα μυστικά της καρδιάς;
Όλοι οι ήλιοι σε θυμίζουν γιατί ξημερώνει η μέρα με την παρουσία σου.
Έχω σωσίβιο στην καθημερινότητά μου εσένα, γιατί δεν πνίγομαι
και ξαναγεννιέμαι χωρίς αλλά και γιατί.
Χίλιοι μίσχοι λουλουδιών σηκώνουν τα κλαδιά τους
και χαιρετούν την πανδαισία των αισθημάτων.
Οι λαμπρές μουσικές αναγαλλιάζουν και νέες κλίμακες φανερώνονται
για να αγκαλιάσουν ένα νέο σύμπαν με ήχους πρωτόγνωρους.
Κάθε μια σκέψη μου, ένα αστέρι που πέφτει χαρούμενο
γιατί ο ουρανός γεμίζει με σένα και η μοναξιά φεύγει,
σπρωγμένη από μίαν αγάπη καινούργια, λαμπερή και ολόφωτη.
Είσαι ένα όνειρο ή είσαι ένα θαύμα, είσαι το όργανο, είσαι η μουσική.
Αναβλύζουν τ’ αρώματα απ’ όπου περνάς .
Διαβαίνοντας το άπειρο, χαιρετώ τους ορίζοντες με χαρά και δύναμη.
Πόσο πλούσια η άλλη ζωή της προσμονής και της αγαλλίασης.
Θέλω να είμαι στ’ όνειρό σου, ένα μικρό Ευαγγέλιο χαράς
με όλους τους στίχους που χαιρετούν τα καλό, που δικαιώνουν τη ζωή,
που θεραπεύουν την ερημιά, και δίνουν στον άνθρωπο την περηφάνειά του
και την λαμπρή πορεία του σε έναν άγνωστο δρόμο που δεν πιάνει η μοναξιά
και τα φτερά στους ώμους φυτρώνουν γιατί αγάπησες.
Αναστασία Κατσικογιάννη-Μπάστα, Ιανουάριος 2019