ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΜΕ

Συναίσθημα που σκόρπισε στους δρόμους της ζωής,
χώρια εμείς βαδίζουμε στα στέκια της σιωπής

Σε αυτά που περπατήσαμε και ζήσαμε στιγμές
μα τώρα όλα αλλάξανε
μην πεις πως δεν
το ξες.

Σεζόν ήταν που έκλεισε
με ήρωες πολλούς
ζωή σενάριο έγραψε
που δεν σου πάει ο νους.

Ο φαύλος κύκλος έληξε μαζί και η ένωσή μας
δεν κέρδισε το έπαθλο
η κάθε θέλησή μας.

Κάποιοι θα αποχωρησουνε
και κάποιοι εδώ θα μείνουν
κι όσοι τη μοίρα γέλασαν
ποτέ δεν θα ξεφύγουν.

Τα βήματά μας διάλεξαν καινούργια μονοπάτια
εν τέλει εμείς δεν χτίσαμε
εκείνα τα παλάτια.

Αυτά που ορκιστηκανε ψυχές μαζί να φτιάξουν
με αγάπη και με αισθήματα
κομμάτια να ταιριάξουν.

Μα είναι αυτή η ανατροπή,
πλοκή ή φαντασία
που τύφλωσε τον δρόμο μας
και χάθηκε η ουσία.

Δεν ξέρω ποιος την έγραψε αυτή την ιστορία
δεν ξέρω πια αν έμεινε
κάτι που να ‘χει αξία.

Μα προχωρώ πιο ζωντανός
δεν έχω πλέον βάρος
τα άφησα όλα πίσω μου
πάω να βρω το θάρρος.

Να βρω κάθε κουράγιο μου
να βρω την ηρεμία
να δώσω μια συγχώρεση
για κάθε δυστυχία.

Κακία δεν σου κράτησα
γιατί δεν θα ξεχνούσα
με αγάπη εγώ στου στάθηκα,
αυτό αποζητούσα.

Κι αν βρεις αυτό που θα ‘δινα,
θέλω να τα αγκαλιάσεις
σαν φυλαχτό σου κράτα το
και μην το ξεγελάσεις.

Στης μνήμης τα φαντάσματα να μην φοβάσαι κάτι
αδύναμος μην φαίνεσαι
στου αλλουνού το μάτι.

Κι αν έρθεις πάλι κάποτε
εκεί που είχαμε φτάσει
να πάρεις το λουλούδι
που με δάκρυα
σου ‘χω φτιάξει.

Θυμήσου όσα ζήσαμε
και πάρε μυρωδιά
να νιώσεις όπως ένιωσε
για σένα μια καρδιά.

Σενάριο που γράφτηκε και πλέον δεν ξεγράφει
τα όσα εμείς περάσαμε ευθύς τα παραγράφει.

Πότε θα ξεκινήσουμε τη νέα ιστορία;
Όταν ξανά οι ήρωες θα μπουν σε τρικυμία.

Όταν στο φως βαδίσουνε και βγουν απ’ το σκοτάδι
τον ήλιο να αντικρίσουνε
να νιώσουνε το χάδι.

Με νέα πλέον τέρατα
με νέους πια εχθρούς
μα και ψυχές ατίθασες
που κρύβουν θησαυρούς.