ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ: ΚΑΜΠΑΛΑ, ΜΕΡΟΣ Β΄, ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΛΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Μία από τις κύριες ιδέες και διδασκαλίες της Καμπαλά, είναι ότι η πνευματική σοφία αποκτιέται μέσω 32 Ατραπών που αντιπροσωπεύονται από τους 10 Αριθμούς και τα 22 γράμματα του Εβραϊκού Αλφαβήτου.

Οι 10 Αριθμοί, είναι σύμβολα των Θείων Εκπορεύσεων, των Σεφιρώθ, των Αγίων Φωνών που ψέλνουν στην Κρυστάλλινη Θάλασσα, στην Ουράνια Μητέρα, την Μπινάχ. Οι 20 Απόκρυφες Δυνάμεις της Φύσης του Σύμπαντος, συμβολίζονται με τα Τρία Πρωταρχικά Στοιχεία, τους Εφτά Πλανήτες και τις 12 Ζωδιακές επιρροές μέσω της τροχιάς του Ηλίου μας, στην ετήσια πορεία του. Στους αρχαίους Εβραϊκούς τόμους, η Σεφέρ Γιεζιράχ και το Ζοχάρ, περιέχουν ένα σύστημα πνευματικής φιλοσοφίας, μια βαθιά ενόραση, εξαιρετικές κοσμολογικές θεωρίες και αποτελούν το θεμέλιο του θεολογικού δόγματος της Καμπαλά.

Αξίζει, αν και δεν είναι απολύτως αναγκαίο, και μία εκτενής μελέτη στην Παλαιά Διαθήκη της Πεντατεύχου για την πλήρη κατανόηση της Καμπαλά. Τα μεγάλα δόγματα της Θεωρητικής ή Δογματικής Καμπαλά, στόχο έχουν να λύσουν το πρόβλημα του Υπέρτατου Όντος, της δημιουργίας του Σύμπαντος, του κόσμου των αγγέλων, του ανθρώπου και του πεπρωμένου του κόσμου. Επίσης, η Καμπαλά επιβεβαιώνει τις παρακάτω διακηρύξεις της Παλαιάς Διαθήκης:

1. Την Ενότητα του Θεού
2. Την ασώματη Μορφή Του (Δευτερονόμιο Δ΄ Ε’ 15)
3. Την αιωνιότητα, το μεταβλητό, την τελειότητα και την αγαθότητα του Θεού
4. Την προέλευση και τη διακυβέρνηση του Σύμπαντος από τη θέληση του Θεού
5. Τη δημιουργία του ανθρώπου, κατ’ εικόνα Θεού.

Επίσης, μέσω των Εκπορεύσεων επιζητεί να εξηγήσει το πέρασμα από το άπειρο στο πεπερασμένο, από την πληθώρα των μορφών στη δημιουργία της ύλης, από την πνευματική διάνοια και τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον Δημιουργό και στα δημιουργήματά του. Σ’ αυτή τη Θεοσοφική ανάλυση, γνωρίζουμε ότι από το μηδέν δεν γίνεται τίποτα. Το πνεύμα και η ύλη είναι οι αντίθετοι πόλοι της μιας ύπαρξης, κι όπως τίποτα δεν γίνεται από το μηδέν, έτσι και τίποτα δεν μπορεί να εκμηδενιστεί. Πιο κάτω θα παραθέσω τα 7 ιδεώδη της διδασκαλίας της Καμπαλά για την καταγωγή και το πεπρωμένο του Κόσμου και του ανθρώπινου είδους:

1. Ο Θεός, ο Άγιος, ο Υπέρτατος και Άπειρος, εκφράζεται στην Καμπαλά ως AIN SUPH (Αϊν Σόφ., Ζοχάρ Γ΄ 283). Όπου δεν ήταν ο άμεσος Δημιουργός του Κόσμου, αφού τα πάντα έχουν προέλθει από την Πρωταρχική Πηγή μέσω διαδοχικών Εκπορεύσεων, και κάθε Εκπόρευση έχει μικρότερη λαμπρότητα και ακτινοβολία από την προηγούμενη. Έτσι το Σύμπαν που βλέπουμε, είναι ο «Εκδηλωμένος Θεός» και το τελικό κατώτερο δημιούργημα είναι η ύλη, κάτι που είναι ατελές.

2. Ό,τι αντιλαμβανόμαστε ή γνωρίζουμε είναι σχηματισμένο πάνω σε ένα Σεφιρωθικό τύπο.

3. Οι ανθρώπινες ψυχές προϋπήρχαν σε έναν ανώτερο κόσμο, πριν την Δημιουργία του τωρινού κόσμου.

4. Οι ανθρώπινες ψυχές πριν την ενσάρκωσή τους, διαμένουν σε μια «Ανώτερη Αίθουσα ή Θησαυροφυλάκιο» όπου παίρνεται η απόφαση για το κατάλληλο γήινο σώμα που θα πάρει η κάθε ψυχή, ή Εγώ.

5. Κάθε ψυχή, μετά τη γήινη-υλική της ζωή (ή ζωές), πρέπει να εξαγνισθεί πλήρως για να απορροφηθεί ξανά στον Άπειρο Θεό.

6. Μία ανθρώπινη ζωή, σπάνια είναι αρκετή. Ίσως δύο ζωές είναι απαραίτητες για όλους τους ανθρώπους, κι αν και αυτή η ζωή αποτύχει να εξαγνισθεί, τότε είναι αναγκαία και μία τρίτη, συνδεδεμένη αυτή τη φορά με μια πιο ισχυρή ψυχή που κατευθύνει τον αμαρτωλό προς την αγνότητα. Αυτή είναι η μία μορφή «Μετοικεσίας Μετενσάρκωσης» των ψυχών.

7. Όλες οι προϋπάρχουσες ψυχές που είχαν ενσαρκωθεί, έχουν φτάσει στην τελείωση. Οι Κακοί Άγγελοι θα ανυψωθούν και όλες οι ζωές θα συγχωνευθούν στη Θεότητα με το Φιλί της Αγάπης του Αγίου Όντος. Τότε το εκδηλωμένο Σύμπαν θα πάψει να υπάρχει, μέχρις ότου ζωογονηθεί ξανά από τηνΘεία λέξη «ΓΕΝΗΘΗΤΩ» (FIAT).

Ο Θεός μπορεί να θεωρηθεί κατά τον Ισαάκ Μάγιερ, από τέσσερις απόψεις. Ως Αιώνιος (Άιν Σοφ», ως Εϊέ (Είμαι), ως Ιεχωβά (Αυτός που ήταν και θα είναι) και ως Ελοχίμ (Θεός στη Φύση, που αποκαλείται και Αδωνάι, που σημαίνει Κύριος». Η Καμπαλά είναι γεμάτη από το όνομα Ιεχωβά (ΥHVH), το τετραγράμματο όνομα που θεωρείται ως όνομα μιας ομάδας Θείων Ιδεών, Εκπορεύσεων από ένα «Κεντρικό Πνευματικό Φως», και μόνο η παρουσία αυτού του Φωτός θεωρείται αξίωμα. Από τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΘΕΟ υπάρχει μια σειρά Εκπορεύσεων που απλώνονται κάτω, φτάνοντας μέχρι τον Ιεχωβά, που είναι η θεότητα της Μπινάχ, της Ουράνιας μητέρας. Άλλα στάδια εκπορεύσεων οδηγούν στα Ελοχίμ, στην Ομάδα των Αγίων Πνευματικών Ιδιοτήτων που συνδέονται με την Έκτη Σεφίρα, τον Ήλιο της Τιφερέθ.

Κατά έναν άλλο τρόπο, ο Ιεχωβά είναι το σύνολο των Εκπορεύσεων από την Θεία Πηγή, που ονομάζονται Σεφιρώθ, δηλαδή Φωνές από τον Ουρανό. Αυτές οι Δέκα Σεφιρώθ, από τις οποίες η πρώτη είναι μια συμπύκνωση της Ουράνιας Δόξας από το «Άιν Σοφ Αούρ», το Απεριόριστο Φως, φανερώνονται σαν Ουράνιο Τόξο της Θεότητας στον Πρώτο Κόσμο, ή στο ύψιστο πεδίο πέρα από την ανθρώπινη αντίληψη, στο πεδίο του Ατζιλούθ. Με διαδοχικές αντανακλάσεις που συνεχώς ελαττώνονται σε λαμπρότητα, φτάνουμε σε ένα πεδίο αντιληπτό για τον άνθρωπο, στη διαύγεια της υψηλής ενόρασης. Η ομάδα των Θείων αυτών Ιδιοτήτων πάνω σ’ αυτό το πεδίο σε μια Θεία Τετράδα, συμβολίζεται με το Τετραγράμματο YOD HEH VAU HEH (Γιοντ Χε Βάου Χε). Κατά τις Εβραϊκές δοξασίες, το όνομα Ιεχβά είναι απρόφερτο, αφού τα πραγματικά του φωνήεντα είναι άγνωστα, έτσι αναφέρουν πάντα την λέξη ADNI (Αδωνάι=Κύριος).

Είναι αλήθεια, ότι η κοινή ανθρώπινη αντίληψη-νοημοσύνη είναι δύσκολο να σχηματίσει την πραγματική αντίληψη του Χάους και μόνο ένας πνευματικός άνθρωπος μπορεί να συλλάβει τα μεγαλειώδη μυστήρια της Ανάπαυλας του Θεού, το Χάος και τα στάδια της Εκδήλωσής Του. Για τον κοινό άνθρωπο αυτού του Κόσμου, όλες αυτές οι Ιδέες είναι απλά όνειρα και κάθε προσπάθεια για να τις ταξινομήσει οδηγεί μόνο σε υποψίες για τη διανοητική του κατάσταση. Για τον πνευματικό άνθρωπο, τον μυημένο μεταφυσικό άνθρωπο όμως, οι ιδέες αυτές αποτελούν ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Θα πρέπει να αναφέρω βέβαια πώς ένα Πνευματικό Ον δεν θα μπορούσε να κατέλθει και να βοηθήσει τον όποιο εκείνο που δεν κατάφερε να εξαγνίσει τον εαυτό του, ή κι εκείνους που δεν είναι κατάλληλοι για να ανυψωθούν στα ανώτερα πεδία ύπαρξης.

Η κύρια δυσκολία του όποιου αρχαρίου μελετητή της Καμπαλά, είναι να ξεπεράσει τις εντυπώσεις της πραγματικότητας και της υλικότητάς του, αυτό που αποκαλούμε γήινο σώμα, δηλαδή πολύ απλά Ύλη. Βασικά η Καμπαλά διδάσκει ότι θα πρέπει να απορρίψουμε ολότελα τη φαινομενική γνώση της ύλης σαν οντότητας ξέχωρης από το πνεύμα. Η όποια διαβεβαίωση ότι η ύλη υπάρχει και είναι μια οντότητα διαφορετική από το Πνεύμα κι ότι το Πνεύμα, δηλαδή ο Θεός των Πνευμάτων, τη δημιούργησε, θα πρέπει να απορριφθεί και να ξεριζωθεί αν θέλει κάποιος να μελετήσει και να προοδεύσει μέσα από τις θεωρίες και τη διδασκαλία της Καμπαλά.

Αν βέβαια υπάρχει ύλη, είναι κάτι που οπωσδήποτε από κάπου θα έχει προέλθει, αλλά το Πνεύμα δεν είναι ένα πράγμα και η ανώτερη Πνευματική σύλληψη δεν μπορεί να δημιουργήσει την ύλη, κάτι κατώτερο από το τίποτα. Επομένως δεν έχει δημιουργηθεί και δεν υπάρχει ύλη, αφού τα πάντα είναι Πνεύμα και ιδέα.

Εδώ αντιλαμβάνομαι ότι σας έχω μπερδέψει, αλλά όσο πιο απλά σας εξηγώ ότι αυτό που ονομάζουμε ύλη, δεν είναι τίποτε άλλο από μία όψη, μια ιδέα, μια πλάνη, ένας τρόπος κίνησης, δηλαδή πολύ απλά μια απάτη των φυσικών μας αισθήσεων. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι η ύλη είναι ιδέα μας, που αντιπροσωπεύει την όψη της κατώτερης εκδήλωσης του Πνεύματος.

Τελικά θα έλεγα ότι οι αντανακλάσεις επαναλαμβάνονται από τη Θεία ουσία με τη μορφή ιδιοτήτων στις Δέκα Σεφιρώθ κι όλο και περιορίζονται με την τελευταία Εκπόρευση και συμπυκνώνονται μέχρι να γίνουν αντιληπτές από την ανθρώπινη νοημοσύνη. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος κατοικεί στο Τέταρτο πεδίο της Ασσιάχ, στη σκιά της Δέκατης Σεφιρά, δηλαδή στη Μαλκούτ, το βασίλειο του Κόσμου των Κελυφών ή των υλικών πραγμάτων. Έτσι, ας μην απορεί κανείς για την αδυναμία του κοινού ανθρώπου να σχηματίσει κάποια ιδέα για το Θείο. Ο Θεός της Καμπαλά είναι «Άπειρη Ύπαρξη».

Είναι ο Θεός που προϋπήρξε πριν τις Εκπορεύσεις Του, και πριν ακόμα προκαλέσει την Εκδήλωση των Εκπορεύσεων της ουσίας Του. Υπήρχε πριν να γεννηθούν τα όσα υπάρχουν, πριν τις ζωές του πεδίου μας και πριν απ’ όλα τα πεδία που βρίσκονται πάνω από εμάς ή του Κόσμου των Καθαρών Πνευμάτων ή της ακατάληπτης ύπαρξης. Δεν μοιάζει με τίποτα από όσα μπορούμε να κατανοήσουμε. Ήταν το Άϊν Σοφ και στην υψίστη αφαίρεσή του το Άίν, η Αρνητική Ύπαρξη. Αλλά όμως και πριν ακόμα εκδηλωθεί, η κάθε ύπαρξη βρισκόταν μέσα σ’ Αυτόν… «Ο Γνωστός υπήρχε μέσα στον Άγνωστο, που είναι ο Αρχαίος των Ημερών».

Ας δούμε όμως και τη φιλοσοφική άποψη των ιδιοτήτων της Θεότητας που είναι το βασικότερο κλειδί της κατανόησης όλου του δόγματος. Η πρωταρχική ανθρώπινη ιδέα για τον Θεό, είναι η Παθητική κατάσταση της Αρνητικής ύπαρξης του Άιν (μη ενεργός). Απ’ αυτήν ο ανθρώπινος νους φτάνει να συλλάβει το Άιν Σοφ, δηλαδή τον Θεό δίχως όρια, δίχως περιορισμούς, Αδιαφοροποίητο και Απεριόριστο, κι από εκεί το τρίτο στάδιο που είναι το Άιν Σοφ Αούρ, ή το Απεριόριστο Φως… «Και είπεν ο Θεός Γενηθήτω Φως και εγένετο Φως»… Η Παθητική Αρχή έχει μπει ήδη σε δραστηριότητα και ο Συνειδητός Θεός αφυπνίστηκε.

Ας προσπαθήσουμε να συλλάβουμε τη συγκέντρωση αυτής της αστραφτερής λαμπρότητας, για να πετύχουμε την εστίαση των ακτίνων αυτής της εκτυφλωτικής φωταψίας, σε ένα Στέμμα ένδοξης λαμπρότητας. Έτσι θα αναγνωρίσουμε την ΚΕΤΕΡ, το Στέμμα, την πρώτη Σεφίρα, την Πρώτη Εκπόρευση της Ακατάληπτης Θεότητας, την πρώτη αντιληπτή ιδιότητα της εκδηλωμένης Θεότητας, όπου στην Παλαιά Διαθήκη αντιπροσωπεύεται από το Θείο όνομα Εϊε (AHIH), Εγώ είμαι ο Ων… «Και είπεν ο Θεός προς τον Μωυσή: Εγώ είμαι ο Ων, και είπεν, ούτω θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ. Ο Ων με απέστειλε προς εσάς» (Έξοδος Γ΄ 14).

Έτσι η Καμπαλά μάς διδάσκει ότι ο Συνειδητός Θεός προβάλλει με όλη Του την ενέργεια και στη συνέχεια ακολουθούν δύο ακόμα Εκπορεύσεις, σχηματίζοντας τη φωτεινή τριάδα με το σύμβολο ενός ακτινοβόλου τριγώνου με εκδηλώσεις τις Σεφίρες ΧΟΚΜΑΧ, τη Σοφία, τον βασιλιά με το όνομα ΓΙΑΧ (ΙΗ) και την ΜΠΙΝΑΧ, την κατανόηση με το όνομα Ιεχωβά (YHVH). Κατ’ αυτό τον τρόπο-μέθοδο, μας φανερώνεται η Ουράνια τριάδα.

Έπειτα ακολουθεί η ΓΚΕΝΤΟΥΛΑΧ που αποκαλείται και Χεζέδ, το έλεος με το όνομα ΕΛ. Αντίστοιχη είναι η ΓΚΕΜΠΟΥΡΑΧ, η Αυστηρότητα που αποκαλείται και Πατσαντ, Φόβος Θεού με το όνομα Ελοάχ, και το δεύτερο τρίγωνο συμπληρώνει την έκτη Σεφίρα, τον Ήλιο, που αποκαλείται ΤΙΦΕΡΕΘ με το όνομα Ελοχίμ, την ΝΕΤΣΑΧ, Σταθερότητα με το όνομα Ελοχίμ Σαβαώθ, την ΓΙΕΣΟΔ, θεμέλιο με το όνομα Ελ Τσάι και τη δέκατη Σεφίρα ΜΑΛΚΟΥΤ, το βασίλειο. Η όλη δεκάδα των Σεφιρώθ αποτελεί τον ΑΔΑΜ ΚΑΔΜΟ, τον αρχέτυπο άνθρωπο και το περίφημο Δέντρο της Ζωής.

Αυτά τα λίγα συνοπτικά αναφέρω προς το παρόν κι ελπίζω να έχω γίνει κατανοητός με τη μελέτη αυτής της σύντομης θεματολογίας της Δογματικής Καμπαλά, και στο επόμενο θα αναφερθούμε πλέον στην ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΛΑ εκτενέστερα, σε σχέση και με τη ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ.

Σημειώσεις:
*Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.
*Τα θέματα που παρουσιάζω, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης μου μέσα από πολλά επιστημονικά και μεταφυσικά συγγράμματα και πειραματισμών μου, που συστήνω βέβαια στους αναγνώστες μόνο μελέτη.

* Πρώτη δημοσίευση στο Books & Style: 26/2/2018.