ΣΤΕΛΙΟΣ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ- ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Τα θέματα που παρουσιάζω, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης μου μέσα από πολλά επιστημονικά και μεταφυσικά συγγράμματα και πειραματισμών μου, που συστήνω βέβαια στους αναγνώστες ΜΟΝΟ για μελέτη.
Α. ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο Διαλογισμός είναι λέξη που χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει μία ποικιλία μεθόδων που διαφέρουν μεταξύ τους, σε σημείο να δυσκολευόμαστε πολλές φορές να καθορίσουμε το τι ακριβώς είναι.
Υπάρχει σίγουρα κάτι το κοινό ανάμεσα στις διάφορες διδασκαλίες που αναφέρονται και διδάσκουν τον διαλογισμό, αλλά κάπου διαφέρουν ίσως και στις μορφές. Το γεγονός όμως είναι ότι αποτελούν όλες πνευματικά γυμνάσματα. Ένα από τα χαρακτηριστικά των πιο γνωστών διδασκαλιών διαλογισμού – είτε οπτικών, είτε λεκτικών – είναι αυτό που μπορούμε να πούμε εστίαση σε ένα κέντρο, σαν σημείο ισορροπίας του εσωτερικού μας εαυτού.
Εξηγώ πως όταν λέμε οπτικός διαλογισμός, εννοώ ένα σταθερό σημείο προσοχής μας σε μια φωτογραφία, ένα αναμμένο κερί, έναν σταυρό, ένα λωτό, ή τον ήλιο. Ο λεκτικός διαλογισμός αρχίζει με μια επίκληση, για παράδειγμα το όνομα του Θεού, το Κύριε ελέησόν με, ή ό,τι άλλο που επαναλαμβάνεται. Υπάρχει όμως μια διαφορά που θα πρέπει να γνωρίζουμε μεταξύ του διαλογισμού, της προσευχής, ελέγχου του νου, και προβολής θετικών σκέψεων.
Ο Διαλογισμός έχει τρία βασικά στάδια:
ΧΑΛΑΡΩΣΗ του σώματος και του νου, ώστε το μυαλό να μην διασκορπίζεται σε διάφορες άσχετες κι ενοχλητικές σκέψεις.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ σε μια περιορισμένη περιοχή εστίασης, ώστε να αρχίσει να έχει τη δυνατότητα η λειτουργία του νου να κατευθυνθεί προς την εστία που έχει επιλέξει.
ΤΕΛΙΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ του νου, των σκέψεων και κάθε ταύτισης με το σώμα και την προσωπικότητα, και συγχώνευσης σε μια κατάσταση υπερνοητικής ένωσης με το Παγκόσμιο Πνεύμα, τον Θεό.
Η άσκηση του διαλογισμού υπάρχει σε κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και σύστημα πνευματικής ανάπτυξης. Είναι οπωσδήποτε η εκπαίδευση ελέγχου του μυαλού και η καθοδήγησή του σε πιο θετικές και πνευματικές σκέψεις, καθώς και η καθοδήγησή του σε εστίες συγκέντρωσης. Στην ορθόδοξη θρησκεία, η φράση επαναλαμβανόμενη, «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ», χρησιμοποιείται και σαν διαλογιστική εστία για να παραμένει κανείς σε συνεχή επαφή με την Χριστιανική συνειδητότητα και για να φτάσει νοητικά στην τελική εκστατική ένωση με τον Θεό. Υπάρχουν κι άλλες φράσεις βέβαια ανάλογα με το θρήσκευμα του καθενός μας, τις οποίες δεν θεωρώ αναγκαίο να αναφέρω.
Ο διαλογισμός είναι, λοιπόν, κάθε δραστηριότητα που φέρνει τον νου σε ένα τέτοιο επίπεδο επαφής με τον εσωτερικό του εαυτό, ώστε να δημιουργείται εσωτερική ειρήνη και σιωπή. Η όλη διαδικασία του διαλογισμού φθάνει στο ζενίθ της, με την υπέρβαση του ΕΓΩ και ολοκληρώνεται σε μια κατάσταση καθαρής επίγνωσης.
Με τον διαλογισμό επιτυγχάνουμε τη χαλάρωση σώματος και μυαλού και την ανανέωση της ροής ενέργειάς μας. Ξεπερνούμε συναισθηματικά προβλήματα και καλλιεργούμε μια πιο ήρεμη και θετική στάση απέναντι στη ζωή. Απελευθερωνόμαστε από εξαρτήσεις και πάθη κι αναπτύσσουμε τη δύναμη της θέλησης. Καλλιεργούμε την αυτογνωσία και μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας από ασθένειες -κυρίως ψυχοσωματικές.
Επίσης ο διαλογισμός μας βοηθά στην ανάπαυση του σώματός μας και είναι ευεργετικός στην χαλάρωση και ανανεωτικός στην καρδιά. Στόχος μου δεν είναι να διδάξω τρόπους και μεθόδους διαλογισμού, αλλά απλά να εξηγήσω περί τίνος πρόκειται. Παρόλα αυτά θα ήθελα μόνο να δώσω μια απλή συμβουλή σε όσους πειραματίζονται ή ασχολούνται.
Η άσκηση του διαλογισμού υπάρχει σε κάθε θρησκεία, φιλοσοφία και σύστημα πνευματικής ανάπτυξης
Η αναπνοή κατά τη διάρκεια της ασχολίας του διαλογισμού, έχει πολλή μεγάλη σημασία. Ο αριθμός των αναπνοών που χρειάζεται ένας άνθρωπος στον διαλογισμό είναι περίπου 16 ανά λεπτό που σταδιακά πέφτουν κατά την κατάσταση εγρήγορσης σε 7 αναπνοές ανά λεπτό, γι’ αυτό προσοχή, αφού ο οργανισμός μας χρειάζεται οξυγόνο.
Όλες οι ώρες λένε πως είναι κατάλληλες για διαλογισμό. Όμως θα πρέπει το στομάχι να είναι άδειο, έτσι θα συμβούλευα το πρωί, ή τρεις ώρες μετά το φαγητό. Πολλοί μιλούν για τη στάση του διαλογισμού. Κάποιοι οπαδοί της Ινδικής φιλοσοφίας συνιστούν την στάση του λωτού. Εγώ προσωπικά συστήνω τη «στάση του Φαραώ» για όλος εμάς τους Δυτικούς λαούς, εφόσον για τη στάση του λωτού χρειάζεται εξάσκηση και γιόγκα. Η «στάση του Φαραώ» είναι καθιστός σε καρέκλα, και το σώμα να σχηματίζει ορθές γωνίες. Ίσια το σώμα, ακουμπισμένη η πλάτη στην καρέκλα, ίσια τα πόδια σε ορθή γωνία να ακουμπούν στο έδαφος και τα χέρια ακουμπισμένα στα πόδια.
Ο διαλογισμός είναι αλήθεια ότι αποτελεί μια φυσιολογική διαδικασία για να φθάσει κανείς στην εσωτερική του σιωπή και δεν πρέπει να προσπαθήσει να κάνει διαλογισμό, αλλά θα πρέπει να αφεθεί στον διαλογισμό. Κατά τη διαδικασία του διαλογισμού, θα πρέπει να γνωρίζει ότι όλες οι εμπειρίες διαλογισμών είναι διαφορετικές και δεν πρέπει να κάνει συγκρίσεις, αλλά να αποδέχεται τις όποιες αλλαγές πηγάζουν από τον εσωτερικό κόσμο.
Άλλο που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι πως η επιτυχία και η αξία του διαλογισμού βρίσκεται στην πλήρη αρμονία μεταξύ σώματος, νου και ψυχής. Έτσι, μέσα από τον διαλογισμό θα πρέπει να αφήνουμε την εσωτερική μας σιωπή να γίνεται πηγή δημιουργικής ζωής, να ταυτιζόμαστε με τη φύση της ψυχής εγκαταλείποντας τις προσκολλήσεις, να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τη δημιουργία της πραγματικότητάς μας, κι ακόμα να αποδεχθούμε το οικοδόμημα του εγώ, απελευθερώνοντας τον εαυτό μας από όποια αναζήτηση ασφαλείας, έξω από την ψυχή…
Δεν θα επεκταθώ άλλο στο θέμα του διαλογισμού αν και θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο, όμως υπάρχει και κάτι άλλο λίγο διαφορετικό από τον διαλογισμό αλλά ευκολότερο για κάθε έναν από μας που είναι η προσευχή, αν και πολλοί την χρησιμοποιούν για εσωτερική προστασία προ του διαλογισμού…
Β. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Η προσευχή είναι σίγουρα η επικοινωνία με τον Θεό σε κάθε θρησκεία.
Για εμάς τους Χριστιανούς, συνήθως είναι επικοινωνία με τον Θεό μέσα από κάποια μορφή που μας συνδέει μαζί Του, που είναι ο Ιησούς Χριστός, η Παναγία, ή κάποιοι Άγιοι που θεωρούμε (προσωπικώς) προστάτη μας. Η προσευχή αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο είναι ο άνθρωπος που προσεύχεται. Το δεύτερο Εκείνος στον οποίο ο άνθρωπος προσεύχεται και το τρίτο, η ίδια η προσευχή που συνήθως δοξάζει, ευχαριστεί τον Θεό ή παρακαλεί και ζητά την προστασία, τη βοήθεια ή ακόμα και τη φώτιση.
Συνήθως κατά την προσευχή μας ο Θεός δεν απουσιάζει αφού είναι «Πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών». Η διαφορά της προσευχής από τον διαλογισμό: θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι με τον διαλογισμό ποτέ δεν ζητούμε κάτι γήινο. Ο διαλογισμός είναι η απόλυτη υπέρβαση των σκέψεων και του νου ώστε να προχωρήσει κανείς πέρα από το βασίλειο των σκέψεων και των εικόνων.
Αντίθετα η προσευχή πέραν της όποιας υπέρβασης, χρησιμοποιείται ως παράκληση για άφεση αμαρτιών ή για να ζητήσει εκτός από τη φώτιση του νου και της ψυχής και κάποια γήινα -υλικά αγαθά. Η προσευχή, όπως και οι ψαλμοί του Δαυίδ, είναι ένας πολύ καλός τρόπος συγκέντρωσης σε υψηλότερες δονήσεις, με τη μορφή των λέξεων που περιγράφουν το Θεό κι αποζητούν την επικοινωνία μ’ Αυτόν ή ζητούν βοήθεια.
Η δόνηση μέσω της προσευχής αποτελεί τον τρόπο που το Ανεκδήλωτο Απόλυτο εκδηλώνεται στον δικό μας κόσμο, τον υλικό κόσμο των μορφών, των όντων και των γεγονότων. Είναι η δόνηση μέσω της προσευχής η εκδήλωση του ανώτερου εαυτού μας, με την οποία υπερβαίνουμε το χαμηλό επίπεδο αντίληψης και σκέψης.
Μέσω της προσευχής είναι θετικό να φέρνουμε στο μυαλό μας θετικές σκεπτομορφές, όπου η επιθυμία να είμαστε καλά κι εμείς και οι άλλοι, είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για τη δημιουργία θετικής νοητικής κατάστασης που βοηθά όχι μόνο στην προσευχή, αλλά και στον διαλογισμό. Αρχίζοντας την προσευχή κι επικαλούμενος τον Χριστό, καλό είναι να αρχίζουμε με τη φράση «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» κι αμέσως να δένουμε στη σκέψη μας τη μορφή του Ιησού Χριστού, όπως την γνωρίζουμε από τις εικόνες, ή ακόμα θα μπορούσαμε να φέρουμε στο μυαλό μας ως οραματισμό τις Θεϊκές ακτίνες του Χριστού να έρχονται και να κατοικούν κατευθείαν στη καρδιά μας.
Μια διαφορά μεταξύ της προσευχής και του διαλογισμού είναι ότι για τον διαλογισμό χρειάζεται ηρεμία σε κάποιο χώρο και με κάποια στάση, ενώ η προσευχή γίνεται ανά πάσα στιγμή κι οπουδήποτε. Μπορούμε να επικοινωνούμε με τον Θεό διά της προσευχής, ακόμα και στο δρόμο, μέσα στην κίνηση και τη φασαρία, κι αυτό επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι ο Θεός υπάρχει παντού. Ο Θεός είναι πανταχού παρών. Η συχνή προσευχή, όπου κι αν βρισκόμαστε, δημιουργεί πάντα ενέργεια τόσο στο μυαλό και στη ψυχή όσο και στο σώμα. Αυτή η ενέργεια που παίρνουμε μέσω της προσευχής, σίγουρα παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο όχι μόνο στην υγεία μυαλού, ψυχής και σώματος, αλλά ε[ιπλέον είναι και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της συνειδητότητας, της σκέψης και της δράσης στον υλικό κόσμο που ζούμε.
Επειδή δεν θέλω να θεωρηθώ θρησκόληπτος ή προπαγανδιστής οποιασδήποτε θρησκείας κι αυτό το δηλώνω απερίφραστα, καθώς γεννήθηκα Χριστιανός ορθόδοξος, σέβομαι όλες τις θρησκείες κι όλα τα δόγματα, αφού όλες και όλα, είτε διά του διαλογισμού είτε διά της προσευχής, επικαλούνται τον Ένα και Μοναδικό Θεό, όπως κι αν Τον αποκαλούν και Τον ονομάζουν.
Προσευχές υπάρχουν πάρα πολλές σε όλες τις θρησκείες και τα δόγματα, όπως και σε όλες τις μυστικιστικές οργανώσεις και μυστικιστικά τάγματα που υπάρχουν. Ο καθένας από εμάς επιλέγει πάντα τι είναι αυτό που του ταιριάζει στη σκέψη, στην ψυχή και στη συνείδησή του και ποια προσευχή είναι αυτή που τον βοηθά στη ζωή. Υπάρχουν προσευχές κι επικλήσεις που θεωρούνται πολύ πιο δυνατές, ιδιαίτερα από τα διάφορα μυστικιστικά τάγματα και οργανώσεις.
Δεν επιθυμώ να προλάβω ή να επιβάλω καμιά προσευχή, όμως και μόνο για την έρευνα και τη γνώση σας παραθέτω μια ισχυρή προσευχή που εκτελείται συχνά είτε προ του διαλογισμού ή και δίχως να προηγηθεί. Η παρακάτω προσευχή που εκτελείται κατά κόρον από μέλη μυστικιστικών ταγμάτων και οργανώσεων, γράφτηκε και ανήκει στην Αλίκη Μπέϊλυ, μυστικίστρια και συγγραφέα πολλών μεταφυσικών συγγραμμάτων, η οποία υπήρξε και ιδρύτρια της μεταφυσικής σχολή «Αρκέιν»:
«Από την εστία του φωτός, μέσα από τη διάνοια του Θεού, ας διαχυθεί το φως μέσα στις διάνοιες των ανθρώπων. Το φως ας κατέλθει στη γη.
Από την εστία της αγάπης, μέσα από την καρδιά του Θεού, ας διαχυθεί η αγάπη μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
ΕΙΘΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΓΗ!
Από το κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή, ο σκοπός ας καθοδηγεί τις μικρές θελήσεις των ανθρώπων, ο σκοπός που οι Δάσκαλοι γνωρίζουν και υπηρετούν.
Από το κέντρο που ονομάζουμε φυλή των ανθρώπων, το σχέδιο του φωτός και της αγάπης ας πραγματοποιηθεί και είθε να σφραγίσει την πύλη του κακού.
Το φως, η αγάπη και η δύναμη, ας αποκαταστήσουν το σχέδιο πάνω στη γη».
Ο καθένας από εμάς επιλέγει πάντα τι είναι αυτό που του ταιριάζει στη σκέψη, στην ψυχή και στη συνείδησή του
Αυτή είναι μια σημαντική προσευχή, που πάρα πολλοί άνθρωποι, κυρίως μέλη παγκοσμίων μυστικιστικών ταγμάτων και οργανώσεων χρησιμοποιούν πιστεύοντας ότι είναι πανανθρώπινη και καλύπτει όλες και όλους κι ό,τι κι αν πιστεύουν, γι’ αυτό και την προσευχή αυτή την αποκαλούν: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ».
Ωστόσο θα ήθελα δίχως καμιά διάθεση προσηλυτισμού να προτείνω μια τέλεια γνωστή σε όλους μας προσευχή, που είναι για μένα η τέλεια προσευχή και για διαλογισμό αλλά και για επίκληση βοηθείας κι ένωσης με τον Θεό. Η προσευχή αυτή σίγουρα είναι η πιο απλή, η πιο τέλεια και πιο αποτελεσματική, αφού την έδωσε σε όλους τους ανθρώπους ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στο τέλος της «επί του όρους ομιλίας Του», και είναι η γνωστή Κυριακή προσευχή.
Την αποκαλούμε Κυριακή προσευχή επειδή μας την έδωσε ο ίδιος ο Κύριος. Είναι σε όλους μας η γνωστή προσευχή που την μαθαίνουμε από μικροί και στο σπίτι μας αλλά και στο σχολείο κι αυτή είναι το «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ».
Αφού μιλήσαμε για τον διαλογισμό και την προσευχή, ας δούμε τώρα τη δύναμη της προσευχής στη δημιουργική σκέψη. Υπάρχει κάποια μυστική δύναμη, που είναι ικανή να δώσει δύναμη στη σκέψη των ανθρώπων κι αυτή η δύναμη δεν είναι άλλη από την επικοινωνία του καθένα μας με τον Θεό μέσω της προσευχής.
Είναι γνωστό πως η εποικοδομητική σκέψη είναι το παν για την πορεία του ανθρώπου. Οι αρνητικές σκέψεις έχουν ως αποτέλεσμα μια ζωή δίχως κανένα νόημα, αντίθετα με τις θετικές σκέψεις που διαμορφώνουν στον άνθρωπο εσωτερική ειρήνη, επιτυχία και ευτυχία. Μέσα στη νοητικότητά μας υπάρχει μια τεράστια δύναμη. Μια μεγάλη δύναμη ενέργειας, που αν την συνειδητοποιήσουμε μπορούμε να κάνουμε ακόμα και θαύματα και το μόνο που χρειάζεται είναι να έρθουμε σε συνειδητή επαφή μαζί της.
«Η βασιλεία του Θεού βρίσκεται εντός μας», είπε ο Ιησούς Χριστός… Η σκέψη μας είναι μεγάλη δύναμη και μπορεί να δημιουργεί. Όμως για να δημιουργήσει, χρειάζεται άσκηση μέσω της προσευχής. Η επαφή μέσω της προσευχής με τον Θεό είναι το μυστικό της δημιουργικής μας σκέψης. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η σημαντικότερη προσευχή είναι η Κυριακή προσευχή, δηλαδή το «Πάτερ ημών», που όλοι γνωρίζουμε, όπως προανέφερα.
Η επαφή μέσω της προσευχής με τον Θεό είναι το μυστικό της δημιουργικής μας σκέψης
Είναι η προσευχή που ο ίδιος ο Ιησούς διατύπωσε με ξεκάθαρους στόχους και με τρομερή δονητικότητα. Η προσευχή αυτή, αν την μελετήσει κανείς θα ανακαλύψει ότι χωρίζεται σε επτά προτάσεις και είναι γνωστό ότι ο αριθμός 7 συμβολίζει την ατομική πληρότητα, όπως ο αριθμός 12 συμβολίζει τη σωματική πληρότητα.
Η προσευχή αυτή θα πρέπει να λέγεται με μεγάλη προσοχή και μέσα από τη συνειδητότητά μας να δονεί το μυαλό και να αντιλαμβάνεται κάθε στίχο της για να κάνει τη σκέψη μας δημιουργική. Αυτό που θα πρέπει αρχικά να προσέξουμε είναι που λέει «Πάτερ υμών». Δεν λέει πατέρα μου, αλλά πατέρα ΜΑΣ, κάτι που αποκαλύπτει την αδελφοσύνη όλων των ανθρώπων και ότι είμαστε παιδιά ενός και μόνον πατέρα.
Έτσι, ήδη από την πρώτη φράση, ο Ιησούς μας αποκαλύπτει την Πατρότητα του Θεού, την αδελφοσύνη των ανθρώπων και προχωρεί στην ανάλυση της φύσης του Θεού Πατρός μας και στην περιγραφή της λειτουργίας των πάντων μέσα στη δημιουργία. Μας εξηγεί, συνεχίζοντας, ότι η φύση του Θεού βρίσκεται στον ουρανό και η φύση του ανθρώπου στη γη, αφού ο Θεός είναι η Αιτία και ο άνθρωπος η εκδήλωσή Του.
Η λέξη «ουρανός» στη θεολογική ορολογία σημαίνει την πανταχού παρουσία του Θεού, όπου στη μεταφυσική χαρακτηρίζεται ως το Απόλυτο, επειδή αποτελεί το Βασίλειο του Αυθύπαρκτου Όντος των αρχετυπικών ιδεών. Η λέξη «γη», σημαίνει εκδήλωση που εκφράζει τον Θεό ως Αιτία. Η Αιτία αυτή, όμως, πρέπει να εκφραστεί και ο Θεός εκφράζεται μέσω του ανθρώπου. Δεν θα επιμείνω γράφοντας κι εξηγώντας την κάθε φράση από τις 7, αφού όλοι τις γνωρίζουμε. Είναι καλό να επισημάνω ότι στο τέλος της προσευχής, ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός έκανε το σημείο του Σταυρού, παρόλο που δυστυχώς δεν το αναφέρουν οι γραφές και είπε στα Αραμαϊκά (το παραθέτω Ελληνικά):
«Ότι Σου εστί η Βασιλεία, η Δύναμις και η Δόξα˙ εις τους αιώνας. Αμήν».
Σημειώνω προς γνώσιν όλων μας, ότι επικράτησε η λέξη Αμήν να σημαίνει γένοιτο. Όμως δεν είναι έτσι. Η λέξη είναι Α.Μ.Ε.Ν. τονιζόμενη στη προπαραλήγουσα και στα Αραμαϊκά κάθε ψηφίο έχει μια άλλη ισχυρή δόνηση και σημασία:
ΑΜΕΝ = Αντονάϊ ΜΕλεχ Νάμεν», που σημαίνει «Κύριε, Βασιλεύς το Όνομά σου».
Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.
*Πρώτη δημοσίευση στο Books & Style: 12/11/2017.