ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ: ΤΟ ΚΑΚΟ, Ο ΣΑΤΑΝΑΣ, Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ, Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΕΛΙΟ Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Σημείωση: Τα θέματα που παρουσιάζω, είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιας μελέτης μου μέσα από πολλά επιστημονικά και μεταφυσικά συγγράμματα και πειραματισμών μου, τα οποία συστήνω βέβαια στους αναγνώστες μόνο για μελέτη.

Β΄ ΜΕΡΟΣ

Ο κόσμος αποκαλεί το κάθε Κακό με διάφορες ονομασίες όπως Σατανάς, Διάβολος, Εωσφόρος και άλλα πολλά σε κάθε χώρα και λαό. Πολλοί διερωτώνται, αφού ο Θεός είναι Φιλεύσπλαχνος και Πάνσοφος, τότε γιατί δημιούργησε και αυτό το Κακό; Γιατί ο Θεός επιτρέπει να υπάρχει;

Το Κακό υπάρχει, κι αυτό σημαίνει ότι ο Θεός αποδέχεται την ύπαρξή του, αφού ο ίδιος το δημιούργησε. Μπορεί άραγε όμως να υπάρχει κάτι που να είναι πιο ισχυρό από τον ίδιο τον Δημιουργό, ή εν τη ελευθερία όλων των δημιουργημάτων Του, το κάθε δημιούργημα πράττει αυτό που θέλει; Η αλήθεια είναι ότι αν το Κακό υπάρχει, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός αποδέχεται την ύπαρξή του, ή να παραδεχθούμε ότι ο Θεός δεν κατόρθωσε να νικήσει τον εχθρό του που φαίνεται δυνατότερος από Εκείνον, κι έτσι δεν είναι ο Παντοδύναμος Θεός που κυβερνά το Σύμπαν…

Δηλαδή αν κάποιος ή κάτι αντιστέκεται στη δύναμη του Θεού από της δημιουργίας, τότε ποιος είναι ο Δημιουργός˙ κι αυτό το κάτι, μήπως το δημιούργησε κάποιος άλλος Θεός δυνατότερος από τον Θεό που πιστεύουμε; Είναι αλήθεια όμως ότι ίδιοι οι άνθρωποι είναι που έβαλαν αυτή την απόσταση και που έσκαψαν την άβυσσο, ανάμεσα σ’ εκείνους και τον Θεό. Στην πραγματικότητα, κανένα ον δεν είναι πιο κοντά μας και δεν μας αγαπά πιο πολύ από τον Θεό που θέλει να μας βοηθήσει. Πρέπει όμως να απαλλαγούμε από οτιδήποτε εμποδίζει αυτή Του την αγάπη.

Ένα απλό παράδειγμα είναι όταν ο ήλιος μπαίνει στο σπίτι μας κι εμείς τραβάμε τις κουρτίνες για να τον αποφύγουμε, το ίδιο συμβαίνει και με την αγάπη του Θεού. Για να μπει ο ήλιος και να μας ζεστάνει, πρέπει να ανοίξουμε τις κουρτίνες και ν’ αφήσουμε να μπουν οι ακτίνες του. Έτσι θα πρέπει να ανοίξουμε τις κουρτίνες του μυαλού και της ψυχής μας για να μην εμποδίζουμε τις ακτίνες της χάρης του Θεού να μπουν στις καρδιές μας. Έτσι, ας μην φανταζόμαστε ότι αν ο Θεός άφησε το Κακό να εκδηλώνεται στον κόσμο, είναι επειδή είναι ανίκανος να τον εμποδίσει.

Ίσως θα εκπλαγείτε αν σας πω ότι και το κακό είναι αναγκαίο και μάλιστα απαραίτητο στις εργασίες της φύσης, κι αυτό επειδή η φύση ξέρει πώς να το χρησιμοποιήσει. Η φύση είναι ακριβώς όπως ένα χημικό εργαστήριο που έχει ανάγκη από ένα δυνατό δηλητήριο για να παρασκευάσει κάποια δραστικά φάρμακα. Το κακό είναι ότι πρόκειται για ένα δηλητήριο που μπορεί να σκοτώσει ακαριαία τους άσχετους, τους αμαθείς και αδύναμους ανθρώπους, ενώ για τους δυνατούς κι έξυπνους είναι πανάκεια και τους θεραπεύει. Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω στους πρωτόπλαστους και το φίδι…

Η πρώτη μύηση του Αδάμ και της Εύας ήταν να έρθουν σε επαφή με δυνάμεις που δεν γνώριζαν

Ο Όφις, όπως ανέφερα στο προηγούμενο αφιέρωμά μου (βλ. ΜΕΡΟΣ Α΄ της σειράς «Τα μυστήρια της Ανθρωπότητας), είναι το σύμβολο όλων των πνευμάτων που χώρισαν από τον Θεό. Είναι το αντίθετο αρνητικό ρεύμα από το θετικό ρεύμα του κήπου της Εδέμ. Τα εξελιγμένα αυτά όντα του αρνητικού ρεύματος, είναι αυτά που κατείχαν την επιστήμη και αφάνταστες γνώσεις, όπου χάρη σ’ αυτές παρέσυραν και αποπλάνησαν την Εύα. Η Εύα, στη Γένεση, παρουσιάζεται ότι πήρε από το φίδι ένα μήλο και το έφαγε. Τι το κακό ή το εγκληματικό όμως να φάει κάποιος ένα μήλο;

Συμβολικά, όμως, πίσω από αυτό το μήλο βρισκόταν μια ολόκληρη διδασκαλία και γνώση που ήταν άγνωστη στους πρωτόπλαστους. «Ο Θεός σού απαγορεύει αυτόν τον καρπό επειδή ξέρει ότι αν τον φας, θα γίνεις τόσο δυνατή όσο κι ο Θεός -κι αυτό δεν το θέλει. Σας είπε ότι θα πεθάνετε, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Θα ζήσετε και θα γνωρίσετε περιοχές που σας είναι άγνωστες προς το παρόν», είπε στην Εύα ο Όφις και την έπεισε για να υποκύψει στον πειρασμό, κι έτσι και η Εύα και ο Αδάμ πέρασαν στο άλλο ρεύμα, απέναντι από την όχθη του Θετικού ρεύματος, και επήλθε η πτώση τους στη γη. Κατά την Καμπάλα, τρώγοντας τον απαγορευμένο καρπό η Εύα έμεινε έγκυος κι αυτό ήταν η πρώτη της μύηση.

Έκθαμβη εξήγησε αυτή την καινούργια της εμπειρία στον Αδάμ, όπου και οι δυο τους πριν δεν γνώριζαν αυτό το θαυμαστό φαινόμενο. Έκτοτε εμείς οι άνθρωποι εξακολουθούμε σωματικά να γευόμαστε πια αυτόν τον καρπό και τις ιδιότητές του. Έτσι η πρώτη μύηση του Αδάμ και της Εύας ήταν να έρθουν σε επαφή με αυτές τις δυνάμεις που δεν γνώριζαν, καθώς μέσα σ’ αυτό το ρεύμα που αποκαλούμε φίδι, υπήρχαν θηλυκές μαγνητικές οντότητες. Ο Αδάμ μυήθηκε από έναν Δαίμονα με το όνομα Λίλιθ, ενώ ο Δαίμονας που είχε μυήσει την Εύα ονομαζόταν Σαμαήλ (ακόμα άλλα δύο ονόματα του κακού, ένα θηλυκό κι ένα αρσενικό). Από εκείνη την ώρα κατά την Καμπαλά, χάθηκε και η ενότητα του ζευγαριού αφού η Εύα πήγε με την μια πλευρά και ο Αδάμ με την άλλη.

Το κακό, ο Διάβολος ή όπως θέλει κανείς να το ονομάσει, είναι ο Όφις που αναφέρει η Γένεση στη Βίβλο και που αντιπροσωπεύει το ρεύμα που ανεβαίνει από τη γη και φτάνει στις πιο ψηλές περιοχές. Κι αν θέλουμε να το προσωποποιήσουμε, είναι εκείνα τα όντα που ο Θεός δημιούργησε μέσα από εκείνη τη γενιά των Αρχαγγέλων και Αγγέλων πριν τη δημιουργία των ανθρώπων και τους επιφόρτισε με την αποστολή να εργαστούν στα βάθη της γης και να ετοιμάσουν τον πλούτο για τους ανθρώπους κι αφού επιτελέσουν την αποστολή τους, να επιστρέψουν στον Δημιουργό και Κύριό τους, παραμένοντας Φωτεινές κι αγαθές οντότητες δίπλα του στην Αιωνιότητα.

Η παράδοση μας διδάσκει ότι κάποιες απ’ αυτές τις οντότητες, καθώς δημιουργήθηκαν ελεύθεροι, επηρεασμένοι από την κάτω ζωή, δεν θέλησαν να επιστρέψουν. Κι αυτή ήταν η επανάσταση των Αγγέλων όπου βέβαια δεν επαναστάτησαν όταν βρίσκονταν στον ουρανό δίπλα στον Δημιουργό τους, αλλά όταν βρέθηκαν μακριά Του. Η μυστικιστική παράδοση μας διδάσκει ότι ο Θεός δεν θέλησε να τους τιμωρήσει με θάνατο ή με εξαφάνισή τους καθ’ ότι δεν είναι Τιμωρός, αλλά τους είπε: «Μείνετε εκεί κάτω και θα μάθετε πολλά πράγματα, αφού εν τη ελευθερία σας αυτό θέλετε και την ημέρα που θα βαρεθείτε να ζείτε εκεί στο σκοτάδι και στον περιορισμό, επιστρέψτε και θα σας δεχθώ». Αυτή είναι η αγάπη και το έλεος του Θεού σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στα επαναστατημένα εναντίον του ξεπεσμένα όντα.

Αφού ο Θεός είναι η απόλυτη αγάπη, ακόμα και οι Δαίμονες μπορούν να επιστρέψουν κοντά του, πόσο μάλλον οι άνθρωποι

Έτσι λοιπόν, αφού ο Θεός είναι η απόλυτη αγάπη, ακόμα και οι Δαίμονες μπορούν να επιστρέψουν κοντά του, πόσο μάλλον οι άνθρωποι. Είναι γνωστό από τις διδασκαλίες των θρησκειών, ότι αυτά τα ξεπεσμένα όντα δεν είναι ευτυχισμένα εκεί που βρίσκονται και υποφέρουν, αλλά η αλαζονεία τους τους εμποδίζει να επιστρέψουν στο Θεό. Το κακό, σύμφωνα με τις θρησκείες, έχει πολλά ονόματα. Το κυριότερο είναι όμως Εωσφόρος. Στη Βίβλο αναφέρεται με το όνομα Αζαζηήλ όπου δίδαξε στη γη στους ανθρώπους τη φωτιά, τα μέταλλα και τη χάλκευση. Λέγεται ακόμα πως με τη δημιουργία των ανθρώπων, ο αρχάγγελος Αζαζηήλ ή Εωσφόρος όπως τον αποκαλούμε και οι λεγεώνες του, ήρθαν εις συνουσία και με το ανθρώπινο είδος.

Ο Εωσφόρος, αναφέρει η παράδοση και η μυστικιστική γνώση, υπήρξε αγαπημένος Αρχάγγελος του Θεού κι όταν ρίχτηκε στην άβυσσο με τους επαναστάτες Αγγέλους του, μια πέτρα, ένα πελώριο πολύτιμο σμαράγδι, έπεσε από το στέμμα του. Απ’ αυτό το πολύτιμο σμαράγδι σκάλισαν το Άγιο Δισκοπότηρο (Saint Graal), το ποτήρι όπου μάζεψαν το αίμα του Ιησού Χριστού. Ίσως εδώ θα πρέπει να δούμε τις σχέσεις ανάμεσα σ’ αυτό το αρνητικό ρεύμα Εωσφόρος και το θετικό ρεύμα του Λόγου, Ιησούς Χριστός και τι έχουν να κάνουν οι δυο τους ως πρόσωπα μαζί.

Εδώ θέλω να επισημάνω πολύ απλά ότι αυτό που οι θρησκείες αποκαλούν πτώση των πρωτοπλάστων, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εκλογή που έκαναν εν τη ελευθερία τους, να κατέβουν και να εξερευνήσουν την ύλη. Κι αυτή η δήθεν ανυπακοή ήταν μέρος του σχεδίου του Θεού. Στην πραγματικότητα, το Κακό αντιπροσωπεύει πολύ ισχυρές δυνάμεις με τις οποίες δεν έχουμε καλές σχέσεις κι αυτό επειδή δεν γνωρίζουμε πώς να τις διοχετεύσουμε και να τις χρησιμοποιήσουμε για το Καλό.

Ό,τι δεν γνωρίζουμε είναι πάντα δυνατόν να μας βλάψει. Ο ηλεκτρισμός μάς δίνει το καλύτερο παράδειγμα του τι μπορεί ο άνθρωπος αν δεν γνωρίζει και διοχετεύσει μια ενέργειά του μη επεξεργασμένη η οποία μπορεί να τον καταστρέψει. Όμως όταν ο άνθρωπος γνωρίζει, επεξεργάζεται όλη την ενέργεια του ηλεκτρισμού κι έχουμε τα πλέον ευεργετικά αποτελέσματα. Τελικά είναι οι ιδέες που οι άνθρωποι σφυρηλάτησαν για το Κακό.

Ο Ιησούς Χριστός όμως κατείχε τη γνώση ως ο Λόγος του Θεού και πολλές φορές δίδαξε τους ανθρώπους μέσω των παραβολών του για τη σχέση καλού και κακού. Ας δούμε την απάντηση που έδωσε ο ίδιος ο Κύριος στην παραβολή του σπορέως, για το αν πρέπει να ξεριζωθούν τα ζιζάνια από το χωράφι. Η απάντηση ήταν: «Όχι, μήπως ξεριζωθεί και το σιτάρι. Αφήστε να μεγαλώσουν και τα δυο μαζί, μέχρι το θερισμό». Το δίδαγμά Του είναι σαφέστατο. Τελικά ο άνθρωπος νομίζει ότι μπορεί να εξαφανίσει το κακό. Είναι σαν εκείνον που σκοτώνοντας ένα κουνούπι πιστεύει ότι εξαφάνισε όλα τα κουνούπια. Περνάμε τις ώρες μας λοιπόν σκοτώνοντας τα ενοχλητικά κουνούπια, αλλά κανείς μας δεν ασχολείται με την αποξήρανση των ελών. Οπότε ας προσπαθήσουμε να αποξηράνουμε το εσωτερικό μας τέλμα,.

αναρωτηθούμε πώς ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Θεού κι όμως οι άνθρωποι εγκληματούν. Η παραβολή λέει ότι καθώς κοιμόμαστε έρχεται ένας εχθρός και σπέρνει μέσα μας σπόρους από ζιζάνια εκτός από τους σπόρους που λάβαμε από τον Θεό κι οπωσδήποτε θα φυτρώσουν δύο ειδών φυτά μαζί. Η απάντηση του Ιησού Χρηστού και πάλι είναι σαφέστατη: «Όταν οι άνθρωποι κοιμούνται», κάτι που συμβαίνει ακόμα και στα πιο εξελιγμένα όντα. Όταν λοιπόν η συνείδηση κοιμάται, η νοημοσύνη σκοτεινιάζει, σπέρνει στις σκέψεις όλα τα συναισθήματα και τις διεστραμμένες επιθυμίες μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.

Στη γη που ζούμε υπάρχουν βουνά και πεδιάδες, όπου ανάμεσά τους κυκλοφορούν ρεύματα που προκαλούν τις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής. Έτσι συμβαίνει και σε ολόκληρο το Σύμπαν. Και αυτό είναι Συμπαντικός νόμος. Ο Ιησούς Χρηστός γνώριζε πολύ καλά αυτό το νόμο και δεν δίσταζε να ανακατευτεί με τους φτωχούς, τους αμαρτωλούς και τους εγκληματίες, ενώ αντίθετα οι Φαρισαίοι και οι Σαδουκαίοι οι οποίοι αγνοούσαν τους νόμους της φύσης, περιφρονούσαν τον Ιησού και τον κατηγορούσαν επειδή συναναστρεφόταν με τον αγράμματο και αμαρτωλό όχλο.

Η αλαζονεία τους, τους κρατούσε μακριά από τους φτωχούς και τους απόκληρους, ενώ ο Ιησούς αγαπούσε να ζει κοντά στους αδύναμους, τους αρρώστους και στους ξεπεσμένους ώστε να πραγματοποιεί ανταλλαγές μ’ αυτούς. Δηλαδή τους πρόσφερε την αγάπη, την αγνότητα και φως Του, αλλά αντλούσε συνάμα απ’ αυτούς ακατέργαστα υλικά, χοντροκομμένα και βλαβερά για τις ψυχές και τις συνειδήσεις τους. Ώστε λοιπόν ο Ιησούς Χρηστός ζούσε κοντά στο Κακό και μέσα στο Κακό κι αυτό επειδή έπαιρνε τις αμαρτίες των ανθρώπων, δηλαδή αντλούσε απ’ αυτούς ενέργειες ακατέργαστες και τις μετέτρεπε στα φύλλα του οργανισμού Του, και τις ξαναμοίραζε υπό μορφή αγάπης και φωτός…

Οι Φαρισαίοι και οι Σαδουκαίοι που αγνοούσαν τους νόμους της φύσης, περιφρονούσαν τον Ιησού και τον κατηγορούσαν επειδή συναναστρεφόταν με τον αγράμματο και αμαρτωλό όχλο

Ο Ιησούς οδηγήθηκε από εσωτερική παρακίνηση του Αγίου Πνεύματος στην έρημο για να επηρεαστεί και να πειραχτεί από τον Διάβολο. Αφού νήστεψε επί σαράντα ημέρες και νύχτες, πείνασε. Τότε τον πλησίασε αυτός που το έργο του είναι να πειράζει και να ωθεί τον άνθρωπο στην αμαρτία… «Εάν είσαι υιός του Θεού, κάνε να γίνουν αυτές οι πέτρες άρτοι», Του είπε κι ο Ιησούς του απάντησε: «Είναι γραμμένο. Δεν θα διατηρηθεί ο άνθρωπος διά μόνον του άρτου, αλλά με κάθε προσταγή που θα εξέλθει από το στόμα του Θεού».

Τότε ο Διάβολος τον πήρε και τον πήγε στην Αγία πόλη και τον έστησε ορθόν επάνω στην άκρη της στέγης του ναού και τον προκάλεσε ξανά: «Εάν είσαι υιός του Θεού ρίψε τον εαυτόν σου κάτω για να αποδειχθεί η αγάπη και η προστασία του Πατρός σου. Διότι έχει γραφτεί στους ψαλμούς, ότι ο Θεός θα δώσει εντολή για σένα εις τους Αγγέλους του κι αυτοί θα σε σηκώσουν στα χέρια τους για να μην χτυπήσεις». Κι ο Ιησούς απάντησε: «Ναι, αλλά έχει γραφτεί πάλιν, πως δεν θα θέσεις εις κίνδυνο τον εαυτόν σου για να δοκιμάσεις και να βεβαιωθείς διά των πραγμάτων εάν ο Κύριος ο Θεός σου θα σε προστατεύσει»…

Και πάλιν ο Διάβολος τον μετέφερε σε όρος ψηλό και του έδειξε πανοραμικά όλα τα βασίλεια και όλο τον πλούτο και την μεγαλοπρέπεια των πόλεων, όπως και το πλήθος των κατοίκων και όλη τη δόξα τους, και του είπε: «Θα σου δώσω όλα αυτά που βλέπεις, εάν πέσεις κατά γης και με προσκυνήσεις αναγνωρίζοντάς με ως κύριό σου». Κι ο Ιησούς, του απάντησε: «Ύπαγε εις τα οπίσω μου Σατανά, διότι έχει γραφτεί: Κύριον τον Θεόν σου θα προσκυνήσεις και Αυτόν μόνο θα λατρεύσεις». Τότε ο Σατανάς τον άφησε ανενόχλητο πλέον. Και ιδού ήλθον πλησίον του Ιησού άγγελοι και τον υπηρετούν παρέχοντες εις Αυτόν τας διακονίας και εκδουλεύσεις των…

Αυτά από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο κεφ. IV, 1 – 11. Κι όμως, δεν είναι τα μοναδικά αυτά που παραθέτω από την Βίβλο. Υπάρχουν κι άλλες πολλές αναφορές για το Κακό και με διαφορετικά ονόματα, όπως για παραδειγμα στο βιβλίο του Ιώβ, όπου η συνομιλία του Σατανά με τον Θεό αποδεικνύει ότι είναι σίγουρα στην υπηρεσία του Κυρίου και Θεού μας. Περαιτέρω θέλω να εξηγήσω ότι στη περίπτωση διαλόγου Ιησού Χρηστού και Σατανά και τα πειράγματά του και στις τρεις περιπτώσεις δοκιμάζει την ανθρώπινη υπόσταση του Ιησού με τρεις δοκιμασίες που είναι ενωμένες αντίστοιχα. Στο στομάχι λόγω πείνας. Στην καρδιά λόγω αδυναμίας από την εξάντληση της νηστείας και φόβου και στο κεφάλι λόγω της νόησης.

Δηλαδή ο Σατανάς εκμεταλλεύεται τρία επίπεδα. Το φυσικό, το αστρικό και το νοητικό. Το Κακό, στις γραφές, έχει πολλές ονομασίες. Σατανάς, προέρχεται από την εβραϊκή λέξη Σαντάν που σημαίνει ενάντιος ή εχθρός. Διάβολος λέξη ελληνική που σημαίνει αυτός που διαβάλλει. Εωσφόρος αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει ο φέρων το φως της αυγής.

Τέλος, θέλω να θέσω υπόψη σας ότι όλα αυτά που παραθέτω, δεν θα πρέπει να πιστέψει κανείς ότι θεολογώ ή ότι κάνω θεολογικό κήρυγμα, καθ’ όσον δεν είμαι θεολόγος αλλά πολύ απλά μελετητής των γραφών και θα επιμένω ότι οι δυο δυνάμεις, Καλό και Κακό, αποτελούν δυο κοσμικά ρεύματα μέσα από το κοσμικό δόγμα του σύμπαντος που διέπουν την ανθρώπινη συνείδηση ανάλογα με τις σκέψεις μας, θετικές ή αρνητικές. Έτσι, προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν και δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους, σε καλούς και κακούς. Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Πάρα πολύ απλά, ο άνθρωπος μπορεί να είναι φορέας του Καλού ή φορέας του Κακού, εν τη ελευθερία της σκέψης της συνείδησης και των πράξεών του…

Σημείωση: Εφιστώ την προσοχή όλων στην επικινδυνότητα πειραματισμών σε όσα αναφέρω. Τα παραπάνω καθώς και τα άρθρα που θα ακολουθήσουν, παρουσιάζονται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς.

*Πρώτη δημοσίευση στο Books & Style: 3/12/17.