ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
Γιώτα Τσερτεκίδου: «Ποίηση είναι η ύψιστη τέχνη έκφρασης της ωραιότητας της πολυδιάστατης Ελληνικής γλώσσας που ομιλούμε και η μόνη αλήθεια της ψυχής κατάθεση»
ΤΑ ΠΑΘΗ
Την γλώσσα την πύρινη έλαβα μια νύχτα
σ’ ένα αντάμωμα συμπαντικό.
Την κόψη του σπαθιού πρόταξα
σηκώνοντας στα ουράνια
να κόψω τα δεσμά που με κρατούν στη φυλακή.
Της δυστυχίας των εχθρών
απελπισία δεν φοβήθηκα.
Ευφάνταστοι ημιτελείς υπήρξαν
μιας νοθευμένης
ανίατης ασθένειας
μετέδιδαν στο πληγερό εγώ
όλα τα άρρωστα κύτταρα
της επάρατης νόσου.
Ατρόμητη στέκω στο υψηλότερο σημείο της γης.
Γυναίκα αρχή και τέλος.
Ελευθερία των εθνών.
Κύλησα ματωμένη χιλιάδες χρόνους
στα σκληροτράχηλα βουνά
των αιωνίων εχθρών του ανθρώπου,
δεν λύγισα,
μήτε στα ουράνια πλάσματα του κακού
φοβέρα βρήκα,
γιατί ελπίδα προϋπήρχα
ως το σημείο μηδέν,
ευδοκιμώ,
οριστικά
σαν τελεσίγραφο.
Το αίμα έβαψε το χώμα
ίχνη χάθηκαν,
η οσμή δεν εξατμίστηκε στους χρόνους,
μόνο φέρει το επόμενο
ως να βουλιάξουμε
στην τραγωδία
πνιγμένοι, απ’ το ίδιο
το ανθρώπινο υλικό.
Ελευθερία το όνομα
και η κόψη του σπαθιού μου η τρομερή
στο όνομά μου φέρει απελευθέρωση,
θρίαμβο, νίκη,
το λευκό της ζωής που ακόλουθοι
πιστοί απ’ την γέννηση ως το τέλος
σαν μέγιστο αγαθό
ποθούμε.
Ταγμένη
των αθανάτων της ψυχής
εγκλωβισμένη
στην λύτρωση μιας υπόσχεσης
που τέλος δεν έχει,
μόνο αρχή της γέννησης
στο αίμα υπάρχει.
Ποιητική συλλογή «Γυναίκα, αέναη πηγή έμπνευσης. Ποίηση για τον ζωγράφο Γιώργο Τζιόκα», εκδόσεις Όστρια, 2016 και εκδόσεις Edizioni Universum, 2016