ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ
Όταν το μαξιλάρι σου έχει λόγο, μπορεί να πει πολλά. Άκουσέ το. Μπορεί να είναι οι ίδιες σου οι σκέψεις, μπορεί να είναι ο άλλος σου εαυτός (καλός ή κακός). Ό,τι και να είναι, σίγουρα σε ξέρει καλύτερα και από εσένα την ίδια.
Ό,τι και να πεις κοριτσάκι μου, έχεις χίλια δίκια. Η αλήθεια είναι ότι σε περίμενα με αγωνία να επιστρέψεις και να μου πεις πώς τα πέρασες. Περίμενα να μπεις στο σπίτι χοροπηδώντας από τη χαρά σου αλλά εσύ σέρνεις τα πόδια σου και πετάς τα ρούχα σου σε κάθε γωνιά του δωματίου.
Όλο το απόγευμα σε έβλεπα να μπαινοβγαίνεις στο δωμάτιο, να ανοιγοκλείνεις ντουλάπες, να ντύνεσαι, και σκέφτηκα:«Μμμ… απόψε παίζει έξοδος με πιθανό αίσθημα». Εντάξει, μπορεί να προέτρεξα αλλά και με την Κατερίνα που θα έβγαινες, όλο και κάποιο «τυχερό» θα είχες. Και πώς να μην είχες, με το κόκκινο φουστάνι και τις γόβες στιλέτο που φόρεσες. Επιτέλους, κατάλαβες ότι τα παντελόνια, οι αρβύλες και τα μπουφάν δεν είναι για βραδινή έξοδο. Έλεος!
Για πες μου, λοιπόν, τι πήγε στραβά απόψε; ΟΚ, δεν ανάρτησες την πινακίδα «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», αλλά μήπως έπρεπε να το κάνεις; Ναι… ναι… αυτό δεν αρμόζει στον χαρακτήρα σου, όμως οι καιροί έχουν αλλάξει.
Τελικά, δεν ήθελα να σου το αποκαλύψω, αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μάθεις την αλήθεια: ο κυνηγός πέθανε, τον σκότωσε το θήραμα.
Το ξέρω ότι είναι σκληρό αυτό που λέω, πρέπει ωστόσο να το πάρεις απόφαση ότι οι ρόλοι πλέον έχουν αντιστραφεί. Μια φορά κι έναν καιρό (όπως λένε στα παραμύθια), ο άντρας κυνηγούσε τη γυναίκα και έκανε ό,τι μπορούσε για να προσεγγίσει το αντικείμενο του ενδιαφέροντός του. Και όσο εκείνη αντιστεκόταν, τόσο αυτός έτρεχε. Ωραία χρόνια τότε, γεμάτα ενδιαφέρον, φαντασία και ανταγωνισμό ̇ και οι γυναίκες πρόσεχαν την εμφάνισή τους ώστε να μπουν στο μάτι κάποιου άντρα. Τώρα γλυκιά μου, ντύνονται και στολίζονται μόνο για να μπουν στο μάτι των άλλων γυναικών.
Μια μετάλλαξη πρέπει να την έχουν πάθει λοιπόν, κυνηγός και θήραμα…
Φταίει που όλα είναι τόσο «χύμα»; Φταίει που ό,τι θέλουν και όποτε θέλουν οι άντρες το βρίσκουν; Μήπως φταίει που φοβούνται; Γιατί έχει τρομάξει το μάτι τους από όλες αυτές τις δυναμικές και ανεξάρτητες εργαζόμενες που η επιβίωση σε αντρικά περιβάλλοντα τις έκανε σκληρές και ανελέητες.
Αφού τους είδες και μόνη σου. Παρέες με άντρες μόνους και παρέες με γυναίκες μόνες -και επικοινωνία μηδέν. Ούτε ένα χαμόγελο, ούτε ένα κλείσιμο ματιού, ούτε μία κίνηση προσέγγισης των μεν από τους δε.
Μια μετάλλαξη πρέπει να την έχουν πάθει λοιπόν, κυνηγός και θήραμα… δεν μπορεί… Και η φίλη σου, η Κατερίνα, το έχει καταλάβει και ανέλαβε τον ρόλο του κυνηγού με επιτυχία. Ούτε κόκκινο φουστάνι φορούσε, ούτε γόβες στιλέτο. Απλώς επέλεξε το «θήραμα» από την απέναντι αντροπαρέα, επιστράτευσε τη φαντασία και το θάρρος της, φόρεσε το πιο αθώο χαμόγελό της και όταν πλησίασε -πηγαίνοντας δήθεν για την τουαλέτα-, επιτέθηκε με μαεστρία και γύρισε με «τηλέφωνο» στην τσέπη της.
Βλέπε λοιπόν για να μαθαίνεις, καλή μου, αλλά μην πετάξεις το φουστάνι και τις γόβες. Να τα φορέσεις στην επόμενη έξοδό σου με γυναίκες, για να κάνεις τις άλλες να σκάσουν από τη ζήλια τους.
Μην μου στενοχωριέσαι. Έμαθες κάτι απόψε που θα σου χρησιμεύσει και στο μέλλον, έτσι δεν είναι; Βγάλε το μακιγιάζ σου και ακούμπα πάνω μου να κοιμηθείς. Αύριο δουλεύεις και σου μείνανε μόνο τρεις ώρες ύπνο.
Καληνύχτα, γλυκιά μου.
Συμβουλή: Διάλεξε με προσοχή τα όπλα σου πριν βγεις για… κυνήγι.