ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ
Το άγχος δεν είναι ανησυχία για αυτά που σου συμβαίνουν. Είναι ανησυχία για αυτά που σου έχουν συμβεί. Παράδοξο, ναι, αλλά έτσι είναι. Δεν έχουν απαντηθεί τα ερωτήματα που έχεις θέσει. Όταν κάτι δεν απαντάται, γίνεται βάρος στην ψυχή, σαν να έχει όγκο και μάζα. Σαν τα ερωτήματα να μην είναι απλά ερωτήματα αλλά συμπαγής ύλη, εμπόδια, χωρίς κινητικότητα, χωρίς ροή, χωρίς επεξεργασία.
Αν υπάρχει γεωγραφία ψυχής, τότε το εσωτερικό τοπίο που κυβερνάται από το άγχος έχει πολύ βουνό. Αυτό είναι η αγωνία, η ψυχή αισθάνεται μια κλεισούρα από εμπόδια-βουνά. Τα εμπόδια φαίνεται ότι κάνουν την αγωνία αδιαπέραστη, σαν πηχτό σκοτάδι.
Φαίνεται ότι κάτι φοβάται ο άνθρωπος και δεν τολμά να αμολήσει τις αγωνίες, τα ερωτήματά του τα πιο πρωτόγονα. Τα έθεσε κάποτε, τα έστησε και πήραν υψόμετρο, και τώρα περικυκλωμένος απειλείται από αυτά. Πνίγεται. Αν θέσεις στον εαυτό σου το ερώτημα «γιατί έχω άγχος;», δεν θα σου πει ποτέ την αλήθεια, δεν ξέρει. Ακόμη κι αν δώσει απάντηση, η λογική θα είναι άτεχνη ή περιγελαστική, θα περιπαίξει με την ανάγκη σου για απάντηση, θα κάνει κυκλάκια με καπνούς και θα σου πετάξει την καπνιά στη μούρη.
Ναι, η απάντηση στο «γιατί έχω άγχος;» θα είναι προσχηματική, δεν μπορείς να την καρφώσεις με λέξεις και να την κρεμάσεις στον τοίχο με μια τελεία για να τελειώσεις με το κάδρο. Οι λέξεις της λογικής δεν αφομοιώνονται, είναι κακός, τραχύς, μιμητισμός της αλήθειας, δεν τις χωνεύει το στομάχι της ψυχής, το καδράκι που μόλις κρέμασες, είναι κιτς.
Οι τελείες της λογικής δεν είναι σημεία στίξης, είναι κοροϊδία, είναι μάλλον στρογγυλά καπάκια που σκεπάζουν άλλα πράγματα… αυτά που έγιναν εμπόδια-βουνά.
Αγγελική Αρβανιτοπούλου
Master in Clinical Psychology, University of Indianapolis.
Τηλ. επικοινωνίας: 690 68 96 684