ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΣΤΑ
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΣΤΑ
Έδωσα τις μάχες του κόσμου,
της καρδιάς, της ψυχής
Πολέμησα όλες τις θάλασσες,
φιλιώθηκα με τ’ απανέμι,
για να πάω ψηλά
Δεν μου ταιριάζουν τα φάλτσα αισθήματα,
οι ψεύτικες ματιές,
η κούραση του νου,
οι συμβιβασμοί
Μάχες χαμένες,
μάχες εμπειρίες,
μάχες προβλεπόμενες
Κοιτάζοντας τα άσπρα μάρμαρα,
αναγνωρίζοντας το λαμπρό λευκό
των κιόνων, φεύγω σε ταξίδια ενδοσκόπησης
Έχοντας το δέντρο της γνώσης
και τις φτελιές κοντά μου,
ανοίγει το φως της συνείδησης
στα πορφυρά φύλλα
μιας αυτογνωσίας απελπισμένης
και ελπιδοφόρας
σαν άνοιξη που αχνοφέγγει,
μυρωδάτη και φωτεινή
Αυτή γη των άστρων
και του λαμπρού ήλιου,
των παρήγορων αποφάσεων,
βάζει νομούς καρδιάς
Με θραύσματα, παρουσίες εικονικές,
με ανδρεία απέναντί στην υποκρισία
και το άδικο ,
αντιστέκομαι στις σειρήνες των παραισθήσεων
μιας δήθεν ζωής
στις αυταπάτες ενός κοινού νου,
στην μικρότητα
Ζω πρόωρους θανάτους
ελπίζοντας σε ανάσταση των ερώτων
Δακρύζω για το αποτέλεσμα
ποτίζοντας και θρέφοντας
ένα αύριο αγκαλιά με την μνημοσύνη
για να με αγκαλιάσει το επέκεινα,
καλοσυνάτα με αγκαλιές
και τραγούδια που ανθίζουν.
Ισορροπίες ρηξικέλευθες
σε γέφυρες άδειες,
όπως λέει ο ποιητής
πως περπατάει η ζωή στην ομορφιά,
όπως η νύχτα με ατμοσφαίρα
και χωρίς σύννεφα
και ουρανούς μ’ αστέρια
και κάθε καλό από το σκοτάδι
και την λάμψη,
συναντούν την όψη της
και την ματιά της
Αρωματισμένοι κήποι,
ψυχή μου, και πηγάδια
που τραγουδούν
την αρχέγονη γνώση
της απώλειας και της αυτογνωσίας
Απόλυτη σιωπή
και το αύριο λάμπει σαν φωτιά,
ξεδιψάει τους οδοιπόρους της ζωής,
γίνεται νερόμυλος
που διώχνει τα σκάρτα αισθήματα,
κρατάει στα χέρια του τ’ αστέρια
και βεβαιώνει
με πράξεις πίστης σαν έμβλημα ονειρικό
μια νέα αιωνιότητα
που αχνοχαράζει σε νέα μονοπάτια
Που απουσίες και παρουσίες
σου δίνουν δύναμη
και νικούν τα φιλιά
στις αρχές μιας καινούργιας αγάπης
που ξημερώνει
χωρίς κραυγές, χωρίς να θυμάται λάθη,
χωρίς μνήμη,
χωρίς τους φόβους
μιας αβέβαιης καρδιάς
Πετώ λοιπόν με τα φτερά
που μου ʼδωσε η ευγνωμοσύνη
ανοίγοντας τις πύλες της τρυφερότητας
με ψιθύρους
και πέπλα
που δηλώνουν το Απόλυτο
Μια ευτυχία του νου
και της ζωής του αύριο
που ξετυλίγεται
απλόχερα
λέγοντας ΝΑΙ.