ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΙΤΣΟ: ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ
Spoiler σημαίνει να σου πει κάποιος τη συνέχεια ενός επεισοδίου σειράς ή ταινίας που δεν την έχεις δει ακόμη, και υπόσχομαι πως όταν γίνει αυτό, θα αντιδράσω σαν να έγινε για… πρώτη φορά!
Ερωτήματα, σκέψεις, κρίσεις, ταχυκαρδίες, νεύρα, αλκοόλ, τσιγάρα, αφραγκίες, μοναξιά… Αυτή την εποχή, κατά πως φαίνεται, η μόδα έχει δημιουργήσει μια νέα τάση στις ζωές των ανθρώπων, προκαλώντας μας αυτοκαταστροφικές διαθέσεις. Πού είναι εκείνη η εποχή, αυτή η χαμένη περίοδος όπου παίζαμε κάρτες, τρώγαμε χωρίς ενδοιασμούς, νιώθαμε 100% κάθε αίσθηση; Δεν είχαμε φοβίες -αντιθέτως ψάχναμε μπελάδες και μπλεξίματα. Κοιμόμασταν τις σωστές ώρες, είχαμε όρεξη ν’ ακούσουμε και να μας ακούσουν… Είναι αστείο. Λίγα χρόνια πριν γινόταν αυτό και σήμερα μοιάζει όνειρο μακρινό.
Xαθήκαμε στην πορεία; Μήπως είχε πολλές πινακίδες ο δρόμος μας και πήραμε τον λάθος δρόμο; Γιατί όλες οι αξίες εκείνης της περιόδου, μετατράπηκαν στην αντίθετη μορφή τους και επιστρέφουν κατακρεουργώντας την ψυχολογία μας; Όλα θέλουν μέτρο: η χαρά, η λύπη, η διατροφή, η σκέψη, ο ενθουσιασμός… όλα. «Παν μέτρον άριστον», βρε παιδιά, όλοι ζωγραφίζατε στο θρανίο όταν παρέδιδε ο καθηγητής μάθημα; (εγώ κοιτούσα τη θέα από το παράθυρο). Γιατί κανείς δεν το ακολουθεί πλέον και φτάνει στα όρια; Μόνο το follow του facebook ξέρουμε;
Καλή η συζήτηση με τον εαυτό μας, καλή και η ησυχία στις τρεις τα ξημερώματα. Με το που πέσουμε όμως στο κρεβάτι σκεφτόμαστε όλα αυτά που θέλουμε, αλλά δεν τα κάνουμε. Αυτή η ατονία, η απογοήτευση στο βλέμμα, η φράση «Όλα τα κακά σε μένα έπεσαν;». Συμφωνώ πως για κανέναν η ζωή δεν είναι εύκολη και συμφωνώ εξίσου πως η φράση «υπάρχουν και χειρότερα» σε βοηθά για λίγο, εκτιμάς όσα έχεις και μετά από ώρες επιστρέφεις στο πρόγραμμα της μελαγχολίας, έπειτα από ένα ευχάριστο διάλειμμα.
Το γεγονός ότι μεγαλώνουμε και αυξάνονται οι ευθύνες, είναι κάτι που όλοι το βίωσαν˙ δεν χρειάζεται να ενεργοποιεί την εσωστρέφεια που έχουμε πάνω-κάτω όλοι μας. Ούτε σημαίνει πως αυτό ήταν. Παιδιά, έχει κι άλλο! Ας μην νευριάζουμε όταν χαμογελάμε και οι ρυτίδες θυμίζουν σεισμό που ανοίγει το έδαφος…
Σκοπός είναι ν’ αποκτήσουμε μόνο ρυτίδες χαράς. Δεν διαθέτουν όλοι το πλεονέκτημα να μεγαλώσουν. Μακάρι να ξέραμε τι θα συμβεί στο μέλλον μας. Πραγματικά θα γλιτώναμε από πολλά Ζάναξ και ακόμη περισσότερη γκρίνια. Σπουδάζω, δεν σπουδάζω, έχω λεφτά, δεν έχω λεφτά -όνειρο έβλεπα. Μαγείρεψα; Πότε θα κάνω σχέση; Δεν δικαιούμαι κάτι καλό; «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»! Θέλουμε αλλαγές; Θέλουμε χαρές, ίντριγκα και περιπέτεια; Από μόνα τους αυτά δεν έρχονται. Αυτά διεκδικούνται με αγώνα, κόπο και προσπάθεια.
Αν όλα έρχονταν εύκολα, θα χάναμε το ένστικτο τού να βάζεις στόχους, την ελπίδα της πραγματοποίησης του ονείρου. Και επειδή ο Τάκης της κυρα-Μέλπως από δίπλα, από δικηγόρος που είχε θέσει σαν στόχο, έγινε τελικά ηλεκτρολόγος, δεν σημαίνει πως εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο δεν θα τα καταφέρεις. Προσπάθησε! Μόνο αν το κάνεις θα μάθεις για τι είσαι προορισμένος σε αυτήν την Παράσταση Δίχως Πρόβα που ονομάζουμε ζωή. Μέλλον είναι σε ένα δευτερόλεπτο, μέλλον είναι αύριο, μέλλον θα είναι το μεθαύριο…
Ας ανακαλύψουμε τι μας επιφυλάσσει η μοίρα, μόνοι μας! Μην ξεχνάτε ότι και στις σειρές… εμείς που τις βλέπουμε μαθαίνουμε τη συνέχεια. Οι ήρωες δεν γνωρίζουν τίποτα! Όλα είναι καινούργια! Γίνε ο ήρωας της δικής σου σειράς και πάλεψε για περισσότερη… τηλεθέαση.