ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΣΤΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΠΑΣΤΑ
Στο όνειρο δεν χωρούν αμφισβητήσεις.
Οι αποφάσεις του είναι οριστικές και εσύ πειθαρχείς στα χτυπήματα της καρδιάς, στο χέρι που απλώνεται με θάρρος, να πάρει αυτό που θέλει, αυτό που ονειρεύεται, αυτό που ζηλεύει.
Οι έρωτες είναι εγωιστές και συ δίνεις απλόχερα αυτό που έχεις και παίρνεις αυτό που ζητάς και ιδρώνουν οι τοίχοι και ντρέπονται.
Και δεν κοιτάς…. μόνο αισθάνεσαι και όνειρα και αναστεναγμοί και αγκαλιές ονειρεύονται να μην τελειώσει και δεν τελειώνει γιατί ο έρωτας είναι αθάνατος και μοναδικός για δύο που βλέπουν με τον ίδιο τρόπο την αλήθεια και τις πεθυμιές τους!
Και οι φωτιές σε καίνε και λες, να ο παράδεισος, μα δεν είναι μόνο του κορμιού… είναι οι ανάσες που ενώνονται και αρχίζουν οι μουσικές και τότε λένε τα χείλη, φύτρωσε λουλούδι…. αξίζει η ζωή… και ακούν οι τοίχοι και φεύγει η ντροπή και έρχεται η δροσιά τους.
Μεγαλείο όταν δένουν δύο κορμιά και η θυσία είναι απέραντη θάλασσα που δεν τελειώνει όπως δεν τελειώνουν οι ώρες… η αγάπη.
Και ο κόσμος που γίνεται γη που ρουφάει τις ανάγκες, τις δροσιές, γίνεται αστέρι που λάμπει για σένα μόνο.