ΘΑΝΑΣΗΣ ΞΑΝΘΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΞΑΝΘΟ
Μεγάλη μου χαρά και τιμή να συναντώ σε συνέντευξη έναν εξαίρετο εκπαιδευτικό, σχολικό σύμβουλο και συγγραφέα. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου του λογοτεχνικού βιβλίου «Να μείνει μεταξύ μας» από τις εκδόσεις Φυλάτος, ο Νίκος Λεκκός μιλάει για όλα με θάρρος και τόλμη!
Γεννήθηκε το 1967 στη Δραπετσώνα του Πειραιά. Σπούδασε την Παιδαγωγική, τη Θεολογία και τη Συμβουλευτική σε Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο. Ζει στην Πάφο απ’ το 1996. Εργάστηκε ως δάσκαλος και τώρα είναι Σχολικός Σύμβουλος Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Κυπριακή Δημόσια Εκπαίδευση. Παιδεύοντας τις λέξεις γράφει παιδαγωγικά άρθρα, δίνει διαλέξεις σε Κύπρο, Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πάνω σε θέματα συμβουλευτικής και προσπαθεί να αλλάξει στιγμές από την ζωή όσων το έχουν ανάγκη και το θέλουν.
Απολαύστε τον!
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο. Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε για να το γράψετε;
Ήταν κυρίως η επιθυμία να μοιραστώ σκέψεις πάνω στις ζωές των ανθρώπων. Να επικοινωνήσω θέματα που αφορούν στις ζωές όλων μας. Έτσι κι αλλιώς, η κάθε επικοινωνία είναι ένα μοίρασμα. Το βιβλίο είναι όμως ένα ηχηρό, όχι εκκωφαντικό μοίρασμα. Πάντα έγραφα σκόρπιες παραγράφους. Όσες φορές τόλμησα να τις δείξω σε δικούς μου ανθρώπους, με παρότρυναν να γράψω κάτι πιο ολοκληρωμένο. Για κακή τους τύχη, ακολούθησα την συμβουλή τους.
Τι πραγματεύεται και πώς νιώθετε με αυτά που ακούτε από το αναγνωστικό σας κοινό;
Το βιβλίο πραγματεύεται τον έρωτα και την αγάπη. Τα ύψη τους και τα βάθη τους, τους τρόπους που συνέβησαν (και συμβαίνουν) στις ζωές μας. Είναι μια σειρά μεγαλόφωνων εξομολογήσεων όλων όσων θέλουμε να πούμε και φοβόμαστε ή ντρεπόμαστε. Είναι όσα, ίσως, φτάνουμε μόνο στο σημείο να τα ψιθυρίσουμε στο αυτί του δικού μας ανθρώπου ή κάποιου φίλου ή φίλης. Αυτό που με κάνει να χαμογελώ (επιτρέψτε μου να πω, αυτάρεσκα) είναι η δήλωση, όσων μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν, πως βρήκαν κομμάτια της δικής τους ζωής μπλεγμένα μέσα στις λέξεις του βιβλίου.
Πόσο εύκολο είναι ένας εκπαιδευτικός/σχολικός σύμβουλος να μην γράψει ένα καθόλα εκπαιδευτικό βιβλίο, αλλά να ξεφύγει από τις νόρμες;
Πάντα πίστευα ότι ένας εκπαιδευτικός για να μπορέσει να είναι καλός στο λειτούργημά του πρέπει να είναι πολύπλευρος άνθρωπος. Να έχει ζήσει, να έχει εμπειρίες στην προσωπική του ζωή, ακυρώσεις κι επιβεβαιώσεις, φωτεινές αλλά και σκοτεινές προσωπικές στιγμές. Να είναι ανθρώπινος τελικά. Δεν πιστεύω ότι το να είμαι εκπαιδευτικός είναι κάτι που προϋποθέτει την κοινωνική και ηθική μου «αποστείρωση».
Τι είναι αυτό που θυμάστε έντονα από τα παιδικά σας χρόνια και με αυτό μυήσατε και τα δικά σας παιδιά;
Τι θυμάμαι…Την αγάπη που με περίβαλε, τις μικρές ελευθερίες που διεκδικούσα και αυτές που έρχονταν ανέλπιστα, το δικαίωμα που είχα να κάνω λάθος αλλά και την εμπιστοσύνη. Προσπάθησα να μυήσω τα παιδιά μου στην αγάπη για τον άνθρωπο και στην προσπάθεια να ζήσουν τη δική τους ζωή. Δεν είναι εύκολη η πορεία του γονιού. Η παγίδα που πέφτουμε πολλοί από μας είναι να προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε στα παιδιά μας ότι ήταν καλό για μας, ή ότι δεν μας έκανε κακό. Κάτι τέτοιο όμως ακρωτηριάζει τις ζωές των παιδιών μας. Προσπάθησα να προσφέρω στα παιδιά μου την δύναμη που χρειάζεται να διεκδικούν το δίκιο τους και να αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Να χαίρονται τη ζωή τους και να αγαπούν.
Τελικά στην κοινωνία που ζούμε, μένει τίποτα μεταξύ μας ή δύσκολο, λόγω των «Σειρήνων» που κυκλοφορούν;
Πιστεύω ότι ακόμα και σήμερα μπορούμε να κρατήσουμε ανέπαφη τη σφαίρα της ιδιωτικότητας μας. Είναι επιλογή κάποιων να διαφημίζουν την ευτυχία τους και να την επιδεικνύουν ως τρόπαιο. Όπως είναι και επιλογή η δημοσιοποίηση των δυσκολιών ή της δυστυχίας, επιζητώντας τον οίκτο και την βραχυπρόθεσμη κι άνευ αποτελέσματος, συμπάθεια. Είναι ξεκάθαρο ότι ζούμε στην εποχή της «ανάρτησης». Κάθε στιγμή της ζωής τους έχει αξία ή απαξία ανάλογα με τα likes ή τις θεάσεις που συγκεντρώνουν ό,τι ανεβάζουν στα κοινωνικά δίκτυα. Σίγουρα όμως εξακολουθούν να υπάρχουν χαμόγελα, δάκρυα, αγκαλιές, εφήμερες στιγμές τρυφερότητας ή δυνατοί έρωτες που μένουν στην προστασία του «μεταξύ μας». Όπως οι ιστορίες του βιβλίου.
Ποιο είναι το πιο ηχηρό πράγμα για το οποίο είστε περήφανος στη ζωή σας;
Είναι περισσότερο κατάσταση. Το ότι οι γνωστοί σταματούν και μου μιλούν στο δρόμο και ότι οι φίλοι με αναζητούν. Σημαίνει ότι κάτι καλό, έστω ελάχιστο, έχουν να θυμηθούν από εμένα.
Τι αγαπάτε να κάνετε στον ελεύθερο χρόνο σας;
Ελεύθερος χρόνος. Πολύτιμος. Για αυτό και δεν φροντίζω πάντα να έχω να κάνω κάτι όποτε δεν υπάρχουν επείγουσες υποχρεώσεις. Όταν κάτι δεν είναι τόσο σοβαρό, φροντίζω να ιεραρχήσω τις προτεραιότητές μου κι έτσι να έχω χρόνο για διάβασμα, άθληση, παρέες και χρόνο να μην κάνω τίποτα.
Σας λείπει η Ελλάδα;
Μου λείπει σίγουρα. Και οι άνθρωποι και ο τόπος και το πώς είμαι εγώ όταν είμαι εκεί. Βέβαια ο χρόνος και οι αναμνήσεις εξιδανικεύουν την κατάσταση πιστεύω. Όταν ωριμάζεις και κάνεις δική σου οικογένεια σε μια άλλη χώρα σίγουρα μοιράζεσαι συναισθηματικά.
Ο ρόλος του εκπαιδευτικού τι δυσκολίες ενέχει και τι αυτό που αγαπάτε σε αυτό το επάγγελμα;
Το να είσαι ένας από τους πολλούς που μπορούν να συμβάλλουν για να έχουν τα παιδιά ένα καλύτερο μέλλον είναι σπουδαίο από μόνο του. Για το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ισχύει ότι και για τα άλλα λειτουργήματα: εκτιμούμε το έργο αλλά όχι αυτούς το προσφέρουν. Ο/Η εκπαιδευτικός είναι υποτιμημένος/η. Ό,τι έχει να κάνει με τον άνθρωπο και θέλει χρόνο για να δώσει την αλλαγή απαξιώνεται. Σίγουρα υπάρχουν κακοί/ες εκπαιδευτικοί. Είναι όμως μια μειονότητα. Στο κάτω κάτω τι μας κάνει ως ανθρώπους και γονείς όταν απαξιώνουμε τους ανθρώπους που τους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας; Αγαπώ τη χαρά της δημιουργίας, της αλλαγής, της αγάπης στο δασκαλίκι. Αν ξαναγύριζα πίσω το χρόνο, το δασκαλίκι θα επέλεγα. Δεν είναι απλά βιοπορισμός, είναι μοίρασμα ψυχών.
Έχετε νέα συγγραφικά σχέδια;
Νομίζω θα σας ταλαιπωρήσω στο άμεσο μέλλον. Γράφω κάποια πράγματα. Σκόρπια κομμάτια ακόμα. Θα προσπαθήσω να τα δέσω σε μια ιστορία. Ελπίζω να τα καταφέρω.
Τι θα λέγατε στους αναγνώστες που θα ήθελαν να διαβάσουν το βιβλίο σας; Γιατί αξίζει να το αγοράσουν;
Πιστεύω ότι μέσα στο βιβλίο μπορούν να βρουν σημεία ταύτισης. Να δουν ότι μέσα στον κυκεώνα που λέγεται έρωτας βρέθηκαν και βρίσκονται πολλοί. Θα δουν ότι το στροβίλισμα των αισθημάτων και των συναισθημάτων είναι καθαγιαστικό. Μας κάνει ανθρώπους. Δεν υπάρχουν πράγματα για να ντραπείς στον έρωτα. Ακόμα και οι λάθος επιλογές μπορεί να κόβουν την ανάσα και να νομίζουμε ότι τελείωσαν όλα, αλλά τελικά βγαίνουμε καλύτεροι από τις αποτυχίες και τις ακυρώσεις. Θα νιώσουν ότι είτε πετύχουμε είτε αποτύχουμε στον έρωτα, αυτός παραμένει συναρπαστικός και κινητήριος δύναμη στη ζωή μας. Είναι ένα βιβλίο τρυφερό ακόμα και στα σημεία που η γραφή είναι σκληρή.
Ποια η ρήση που σας ακολουθεί στη ζωή σας;
Είναι της μόδας να ακολουθούμε ρήσεις. Περί αποφυγής τοξικών ανθρώπων και άλλα απόλυτα τα οποία διαρκούν όσο τα συζητάμε στις παρέες ή τα αναρτούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι ρήσεις έγιναν αφορισμοί. Θα πρόσθετα μόνο, για να είμαι και στο πνεύμα της απάντησης που ταιριάζει στην ερώτηση, ότι όλοι έχουμε δικαίωμα και στο χαμόγελο και στο δάκρυ. Και τα δύο είναι αναγκαία για να είμαστε αρτιμελείς ψυχικά και συναισθηματικά.
