ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΝΑΣΣΗ
Sayın Türkiye Cumhurbaşkanı, bir insanın gücü ve erkekliği silahta değil, kalptedir…
Αξιότιμε Πρόεδρε της Τουρκίας, η δύναμη και η λεβεντιά του άνδρα δεν βρίσκεται στα όπλα, αλλά στην καρδιά…
Τον τελευταίο καιρό δεν σε αναγνωρίζω, Ταγίπ Ερντογάν. Αν δεν είναι ένα ακόμη τέχνασμα προς άγραν μερικών ψήφων, με λυπεί βαθύτατα αυτή σου η εικόνα. Έχεις χάσει την ψυχραιμία σου και αδικείς τον εαυτό σου και τον λαό σου.
Μας λες να αποστρατιωτικοποιήσουμε τα νησιά μας, διότι η συνθήκη της Λοζάνης με αυτόν τον όρο μας τα παραχώρησε.
Εγώ δεν θα σου απαντήσω με χάρτες, άρθρα συμφωνιών και εκτενείς πολιτικές αναλύσεις. Το έπραξαν ήδη οι αρμόδιοι της χώρας μου και οι πολιτικοί αναλυτές.
Εγώ θα σου απαντήσω με την καρδιά μου, πολύτιμο σύμβουλο στις απόψεις μου, διότι έμαθα από τους αγράμματους φτωχούς αγρότες γονείς μου να σέβομαι ακόμη και εκείνον που θεωρείται εχθρός μου και το δικό του δίκαιο.
Θα σου μιλήσω με το δίκαιο της καρδιάς, λοιπόν, γιατί θέλω να πιστεύω πως κι εσύ το τιμάς και το σέβεσαι, όπως και την μπέσα και την καλή προαίρεση των συνομιλητών σου, περισσότερο από τη δύναμη των όπλων. Γιατί η δύναμη και η λεβεντιά ενός άνδρα δεν βρίσκεται στα όπλα αλλά στην καρδιά…
Θα σου μιλήσω για το δίκαιο δύο γειτονικών λαών που επιτέλους πρέπει να πάψουν να νιώθουν και να είναι εχθροί μετά από έναν αιώνα ειρήνης, με εξαίρεση την Κύπρο. Που θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχουν λύσει ειρηνικά και δίκαια το Κυπριακό και να απολαμβάνουν τη φιλία και τη συνεργασία των κυβερνήσεών τους σε όλους τους τομείς και όχι να τρομάζουν με κάθε πτήση των στρατιωτικών αεροσκαφών τους.
Κανένας Τούρκος πολίτης δεν πιστεύει πια ότι τα πλησίον των παραλίων της Τουρκίας νησιά είναι τουρκικά, και όλοι, παρά την μακροχρόνια προπαγάνδα, γνωρίζουν ότι κάποτε και αυτά ακόμη τα παράλια ήταν ελληνικά. Έλληνες ζούσαν και Έλληνες συνεχίζουν να διαβιώνουν σ’ αυτά τα νησιά, μικρά και μεγάλα, εδώ και αιώνες. Όπως γνωρίζουν, επίσης, ότι μια χώρα έχει τα σύνορά της εκεί που τελειώνει το τελευταίο νησί της, σύμφωνα με τις συνθήκες αλλά και με τους άγραφους κανόνες της καρδιάς και της λογικής όλων των λαών.
Υπάρχουν Έλληνες που ακόμη πονούν για τα εδάφη που χάσαμε. Αλλά δεν τα διεκδικούν και δεν θα επιχειρούσαν έναν επιθετικό πόλεμο, όση στρατιωτική δύναμη και αν διαθέταμε, γιατί κανείς μας δεν θα διανοείτο να εκδιώξει από εκεί 15 εκατομμύρια αθώους Τούρκους κατοίκους, δείχνοντάς τους τον δρόμο της προσφυγιάς. Αλλά και κανένας Έλληνας δεν θα παραχωρήσει ούτε ένα εκατοστό από τη γη των προγόνων μας που οι συνθήκες και το διεθνές δίκαιο μας αναγνώρισαν.
Θα σου μιλήσω, Ταγίπ, και ως μάνα που έφερε στον κόσμο έναν γιο και θα σε συμβούλευα να μην τον σύρεις στα πεδία των μαχών. Να μην αναγκάσεις και εκείνον και όλους τους νέους της χώρας σου και της δικής μου να αλληλοσκοτωθούν, θυσία στον εγωισμό σου και σε ένα «δίκαιο» που εσύ πιστεύεις ότι έχεις, αλλά διεκδικώντας το με τα όπλα, όπως ο Πούτιν, ακόμη και αν το έχεις, το χάνεις. Αν, παρόλα αυτά, καταλήξεις να επιλέξεις αυτόν τον ματωμένο δρόμο που επέλεξε και ο σύμμαχός σου, τότε να είσαι σίγουρος πως όχι μόνο τα παιδιά μας αλλά και όλες οι Ελληνίδες μανάδες θα σταθούν ασπίδα της Πατρίδας μας απέναντι στον δικό σου στρατό…
Πρόεδρε της Τουρκίας, σε θεωρούσα και συνεχίζω να σε θεωρώ ευφυή ηγέτη, αλλά κυρίως λεβέντη ως άνθρωπο. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω πως καμία σχέση δεν έχεις με τον ηγέτη της Ρωσίας, έναν ύπουλο και παμπέση ηγεμονίσκο.
Ελπίζω ακόμη πως δεν θα πουλήσεις τις αρχές σου για μία ακόμη προεδρική θητεία. Θα είχες και έχεις ακόμη περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις τις εκλογές, αν τον λαό σου δεν τον τρομάξεις με την ιδέα ενός πολέμου με την Ελλάδα και όλη τη Δύση, το αίμα που θα χυθεί, όπως στον πόλεμο στις δύο γειτονικές μας χώρες. Ένα αίμα που θα έχει το ίδιο χρώμα και τον ίδιο πόνο και για τις δικές σας και τις δικές μας μανάδες.
Οι αποφάσεις για πολέμους ανήκουν πλέον στις μαύρες σελίδες της Ιστορίας των δύο χωρών μας. Αν θεωρείς ότι η επιθετική πολιτική εναντίον μιας μικρότερης χώρας είναι αυτό που επιθυμεί ο λαός σου, τότε, με συγχωρείς, αλλά μάλλον δεν γνωρίζεις αυτόν τον λαό.
Γιατί εγώ συνάντησα στη Γερμανία, όπου μας ένωσε η ξενιτιά, πολίτες από τη χώρα σου έντιμους, με αρχές, σεβασμό, φιλότιμο, περηφάνια και λεβεντιά. Γυναίκες και άνδρες με οικογένειες δεμένες μία γροθιά που μας χάριζαν απλόχερα την αγνή φιλία τους, μοιράζονταν μαζί μας τις χαρές και τις λύπες τους, έφαγαν μαζί μας το πικρό ψωμί του ξενιτεμού, σεβόταν τον δικό μας Θεό κι εμείς τον δικό τους. Τα παιδιά μας πήγαιναν χέρι χέρι στο γερμανικό σχολείο και μαζί έκαναν τις αθώες τουρκοελληνικές σκανταλιές τους, για να διαμαρτύρεται ο αυστηρός Γερμανός γείτονας κι εμείς να χαμογελάμε συνωμοτικά.
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να προστατεύσει τη χώρα του από τις δικές σου αναίτιες προκλήσεις. Στο μόνο που σου έδωσα δίκιο είναι ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε εμποδίσει να αγοράσεις όσα όπλα εσύ κρίνεις ότι χρειάζεσαι για την αμυντική σου θωράκιση. Έχει έλθει, όμως, η στιγμή να αναρωτηθείς γιατί κανένας στον κόσμο δεν θα πιστέψει ότι τα όπλα τα χρειάζεσαι μόνο για τη δική σου προστασία, όπως εμείς…
Τον κατηγόρησες ότι επαιτεί την ομπρέλα της Αμερικής και της Ευρώπης και στηρίζεται σε ξένες πλάτες, για να αντιμετωπίσει την Τουρκία. Παράλληλα όμως απαξιώνεις τη χώρα μας θεωρώντας την αδύναμη και κατώτερη στρατιωτικά από τη δική σου. Ως αδύναμη, κατ’ εσέ, λογικό και δίκαιο δεν θα ήταν να αναζητά την προστασία των ισχυροτέρων απέναντι σε έναν δυνατό γείτονα που διαρκώς την προκαλεί;…
Ταγίπ Ερντογάν, στο έχω ξαναπεί. Είχες και έχεις ακόμη την ευκαιρία να αναδειχθείς σε έναν ισχυρό και αξιόπιστο ηγέτη, προστάτη των αδύναμων χωρών της περιοχής μας, εγγυητή της ειρήνης στον χώρο της Αν. Μεσογείου. Τότε και η χώρα μου δεν θα αναζητούσε προστάτες ούτε στην Αμερική ούτε στην Ευρώπη. Αλλά εσύ επέλεξες τον ρόλο του κακού γείτονα, ζηλεύοντας μάλλον την επιθετική και εγκληματική πολιτική του φίλου και συμμάχου σου στα βόρεια της Ευρώπης. Ωστόσο, αν πίστευες πραγματικά ότι η Ελλάδα είναι αδύναμη κι εσύ ο δυνατός, δεν θα σε απασχολούσε ούτε ο εξοπλισμός της, ούτε οι σχέσεις της με την Αμερική και την Ευρώπη. Βέβαιος για την δύναμή σου και τη φιλία σου με τους ισχυρούς, θα συμπεριφερόσουν προστατευτικά απέναντι σε μία μικρή χώρα που έτυχε να βρεθεί δίπλα σου. Όπως πράττουμε και εμείς απέναντι στους αδύναμους στρατιωτικά γείτονές μας, ακόμη και σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Είχα την εντύπωση ότι θα έχεις από παιδί μάθει πως ο δυνατός δεν παριστάνει τον νταή στον αδύναμο. Τα βάζει, όταν προκαλείται, με ισάξιους αντιπάλους, ακόμη και δυνατότερους. Αυτό είναι λεβεντιά, αυτό και δύναμη.
Εκλέγεσαι όλα αυτά τα χρόνια με την αγάπη του λαού σου και έχεις αποδείξει ότι αντέχεις και στις δυσκολίες. Δεν είναι τυχαίο ότι έχεις μαζί σου ένα μεγάλο κομμάτι του τουρκικού λαού που σε έχει εκτιμήσει ως ηγέτη με αρχές, περηφάνια, μπέσα και αξιοπρέπεια και για τον λόγο αυτό και σε εμπιστεύεται. Και αυτός ο λαός δεν θα ήθελε ποτέ να σε δει να επιτίθεσαι σε μία πιο αδύναμη χώρα, να ακολουθείς το παράδειγμα ενός ψυχρού εξολοθρευτή αμάχων και καταστροφέα πόλεων και ιστορικών μνημείων, όπως ο Πούτιν, και να τελειώσεις την επιτυχημένη καριέρα σου με θάνατο και καταστροφή.
Το Αιγαίο είναι ελληνικό, Ταγίπ, και αν σήμερα θες ένα κομμάτι του, λόγω των κοιτασμάτων που ίσως κρύβει μέσα του, τι θα εμπόδιζε τη χώρα μου να συνεργαστεί και μαζί σου, παραχωρώντας το δικαίωμα εξόρυξης και σε δικές σου εταιρείες, όπως πράττει με εταιρείες και άλλων χωρών, αν είχαμε φιλικές σχέσεις και συνέφερε και τη χώρα μου; Αυτό θα έπρεπε να συζητάμε και όχι τον πόλεμο…
Οι Έλληνες δεν είναι εύκολος αντίπαλος, Ταγίπ, και αν το επιχειρήσεις, τότε μία νέα Ουκρανία, αλλά με αεροπλάνα, σύγχρονο εξοπλισμό και την μεγάλη ελληνική ψυχή θα βρεθεί ατσάλινος βράχος μπροστά σου. Και η ήττα δεν είναι αυτό που θα επιθυμούσες αυτήν τη χρονική στιγμή…
Εμείς αναμένουμε με σύνεση και ψυχραιμία, αλλά και αυτοπεποίθηση και εγρήγορση τις αποφάσεις και τις επιλογές σου. Αποφασιστικά, αλλά και ταπεινά, όπως αρμόζει σε γενναίους υπερασπιστές τη ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας μας.
Στον Τσελίκ δε που μας απείλησε ότι θα έλθετε μια νύχτα ξαφνικά, μία απάντηση έχουμε να δώσουμε:
Να διαβάσει καλύτερα την ελληνική Ιστορία, γιατί την νύχτα είμαστε ακόμη καλύτεροι πολεμιστές, άξιοι απόγονοι των νυχτομάχων Σουλιωτών προγόνων μας. Το δε «ξαφνικά» είναι δική μας πολεμική τακτική στις θάλασσές μας που στον βυθό τους καραδοκούν ο «Ποσειδώνας», ο «Πρωτέας» και ο «Νηρέας» και στους αιθέρες, όπου πετούν ο «Δαίδαλος» και ο «Ίκαρος» με τα «γεράκια» και τους «σταυραετούς» μας. Όλα τα άλλα «ξαφνικά» φτηνές απομιμήσεις…
Σε σένα δε, που έμαθα ότι γνωρίζεις και την αρβανίτικη, αν επιλέξεις τον δρόμο του αίματος, ένα θα σου πω στη γλώσσα της μάνας μου:
Tayyip Erdogan, po e do Greqin, afrou te marsh!/ Ταγίπ Ερντογάν, αν θες την Ελλάδα, πλησίασε να την πάρεις!…