ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ - ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΥΡΡΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
Χθες, γύρισα σχεδόν πανικόβλητη και πολύ απογοητευμένη στο σπίτι.
Δεν ήταν που περίμενα ώρα πολύ στην ουρά της τράπεζας. Αυτό το θεωρούμε πια δεδομένο κι όσο κι αν έχουμε αγανακτήσει, κι όσο κι αν έχουμε λογαριάσει και χάσει ώρες κι ώρες, από την έτσι κι αλλιώς λιγοστή ζωή μας, μπροστά σε γκισέ και ταμεία, σιγά-σιγά κι αυτό το συνηθίσαμε και το χωνέψαμε μαζί μ’ όλα τ’ άλλα τα απερίγραπτα που μας επιβλήθηκαν με το «έτσι θέλω» κι έκαμαν την καθημερινότητά μας εχθρική κι αφόρητη.
Όσο λοιπόν καθόμουν εκεί, στην αναμονή την ακούσια, παρακολουθούσα διάφορες εικόνες, γνωμικά, φωτογραφίες, σλόγκανς, κι άλλα τέτοια σποτς, όπως τα λένε, σε μια τεράστια οθόνη τηλεόρασης, η οποία, κρεμασμένη πάνω από το κεφάλι του ταμεία, προσπαθούσε δήθεν να μας διασκεδάσει, περνώντας μας συχνά-πυκνά και τις ανάλογες διαφημίσεις για την τράπεζα και τα προϊόντα της. Όταν, ξαφνικά, διάβασα τα εξής που βίαια με ξύπνησαν από την πληκτική αφασία της αναμονής και με πέταξαν μέσα στο σκοτεινό πηγάδι της επίγνωσης μιας απελπιστικής διαπίστωσης, η οποία απ’ εκείνη τη στιγμή με κατατρέχει.
«Το ξέρεις», έλεγε η ανάρτηση, «πως σήμερα, πάνω στον πλανήτη μας ζουν περισσότεροι άνθρωποι απ’ όσους έχουν πεθάνει σ’ όλες τις εποχές και με κάθε τρόπο;».
Αλίμονο… Αν είναι αλήθεια! Μήτε πεθαμένους δεν θα μας χωρεί από δω και πέρα τούτη η γη…
Γι’ αυτό έχουν πανικοβληθεί όσοι κυβερνούν κι αποφασίζουν.
Είμαστε πολλοί! Πάρα πολλοί!
Πώς να μας κουμαντάρουν;
Πώς να μας προμηθέψουν;
Πώς να μας ταγίσουν;
Κι εσύ ζητάς φάρμακα και γιατρούς…
Κι εσύ ζητάς παιδεία κι εκπαίδευση…
Κι εσύ ζητάς δικαιοσύνη κι ασφάλεια…
Κι εσύ ζητάς δουλειά κι ευημερία…
Βουλιάζει η σφαίρα από κορμιά…
Γέρνει η γης από κουφάρια…
Ζέχνει ο πλανήτης από απόβλητα…
Και…
τα κρεματόρια ξανασχεδιάζονται,
σαν διαστημόπλοια του μέλλοντος που
ευκολότερα θα ρυθμίζουν τους πληθυσμούς
και θα ξεδιαλέγουν τους επίλεκτους.
Φοβάμαι…
Πονώ…
Βοήθειααα…
*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στις 19/3/2018