ΠΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΟΥ BOOKS AND STYLE ΠΑΝΟ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: PETER TAMAS
«Από τους πρίμους άνεμους ο κόντρα υπερέχει».
Όπως βρίσκουμε το φως ψηλαφώντας στο σκοτάδι, με τον ίδιο «μυητικό» τρόπο ένα λιμπρέτο μπορεί να μας οδηγήσει στο ξέφωτο της υψηλής τέχνης του θεάτρου. Πρόκειται για νομοτέλεια που ισχύει για το εξαιρετικό μουσικό έργο του Δημήτρη Παπαδημητρίου σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, το οποίο βασίζεται στο κλασικό αριστούργημα του Herman Melville.
Ωστόσο κάθε ομοιότητα υπό την έννοια της απλής αντιγραφής ενός κλασικού μυθιστορήματος της αμερικανικής λογοτεχνίας δεν είναι καν συμπωματική. Απλά δεν υφίσταται. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου μετουσίωσε τα υλικά της ιστορίας με τρόπο αλχημικό, προσέδωσε περαιτέρω συμβολισμούς στην κλασική ιστορία, την ανανέωσε για να της προσδώσει οικολογική διάσταση (πέραν της λυρικής, γεμάτη κρυφά νοήματα και λέξεις που αντηχούν μαγικά στη σκηνή του Christmas Theater), κι εν τέλει έγραψε -κατά μία έννοια- την ιστορία από την αρχή, ντύνοντάς την μουσικά με ήχους που εντυπωσιάζουν στο άκουσμά τους.
Η σκηνοθεσία δια χειρός Γιάννη Κακλέα συντονίζεται στην ίδια «συχνότητα» με την καλλιτεχνική βαρύτητα του έργου, εντυπωσιάζει με τις ατέρμονες και μη στατικές κινήσεις των ηθοποιών και τραγουδιστών οι οποίοι είναι αεικίνητοι σε αυτό το αρμονικά κουρδισμένο «εκκρεμές» που διαρκεί 3 ώρες και 20 λεπτά της ζωής μας. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε κάθε ανθρώπινο δυναμικό και τεχνικό μέσο για να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κοινού σε διαρκή διέγερση, σε αυτήν την καλογυμνασμένη παράσταση που πραγματικά αξίζει να δείτε.
Όσο για την ερμηνεία των ηθοποιών και των τραγουδιστών του μιούζικαλ (η συγκεκριμένη ταυτοποίηση της παράστασης σε ένα κλασικό μιούζικαλ αδικεί τη δυναμική της, καθώς ο χαρακτήρας μιας instant classic όπερας είναι εμφανής καθ’ όλη τη διάρκειά της, λόγω της φωνητικής έκτασης της μουσικής γραφής) και για να αποφευχθεί έστω και το παραμικρό ψήγμα αδικίας, μπορεί συνολικά να συνοψιστεί σε μια μόνο λέξη: συγκλονιστική, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση.
Ο τενόρος Μπάμπης Βελισσάριος στον εμβληματικό ρόλο του Αχαάβ τραντάζει με την ερμηνεία του, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο – θα ήταν ευχής έργον αν κι άλλοι τενόροι τραγουδούσαν με τον ίδιο στεντόρειο και εύγλωττο φωνητικά τρόπο.
Ο Αιμιλιανός Σταματάκης συναρπάζει με την ερμηνεία του στον απαιτητικό ρόλο του Ισμαήλ, είναι άρτιος φωνητικά και υποκριτικά και πολλά υποσχόμενος στον χώρο του μιούζικαλ και του θεάτρου. Ο Θοδωρής Βουτσικάκης με το γνωστό καλλιτεχνικό ταπεραμέντο του και τη συγκινητική χροιά της φωνής του, ερμηνεύει επάξια τον ρόλο του Στάρμπακ, προσδίδοντάς του ιδιαίτερη ευαισθησία και συγχρόνως μαχητικότητα. Ο Ιβάν Σβιτάιλο ως Σταμπ, μετατρέπει τη σκηνική του παρουσία σε κινηματογραφική, χάρη στη χορευτική ευφυΐα και θεατρική πείρα που διαθέτει στο έπακρο. Ο βαρύτονος Νικόλας Καραγκιαρούρης σε τριπλό ρόλο, ανταποκρίνεται άρτια, τόσο θεατρικά όσο και φωνητικά.
Όσο για τον κόντρα τενόρο Νίκο Σπανάτη ο οποίος ερμηνεύει τον ρόλο του Γάλλου σιτιστή, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά (μεταξύ άλλων και από την επιτυχή εμφάνισή του στον «Μικάδο» στην Εθνική Λυρική Σκηνή το 2017) τις αστείρευτες θεατρικές/υποκριτικές ικανότητές του πάνω στη σκηνή, πέραν της σαγηνευτικής, ζεστής και πλούσιας σε αρμονικούς φωνής την οποία διαθέτει και που απολαμβάνουμε σε εμφανίσεις του εντός και εκτός συνόρων.
Προσθέτοντας στα παραπάνω αλχημικά υλικά επιτυχίας την απολύτως δουλεμένη ορχήστρα υπό την μπαγκέτα του Αλέξιου Πρίφτη, την εντυπωσιακή σκηνογραφία του Μανόλη Παντελιδάκη, τα σοφά επιλεγμένα κοστούμια του θιάσου από την Ηλένια Δουλαδίρη, τον ατμοσφαιρικό φωτισμό της Στέλλας Κάλτσου, την προσεγμένη και επιδέξια ηχοληψία από τον Γιάννη Λαμπρόπουλο, καθώς και τις τρισδιάστατες εικόνες και ολογράμματα, το συμπέρασμα είναι πασιφανές. Το «Moby Dick, the musical» δεν είναι «μία ακόμη παράσταση» που απολαύσαμε για να χαθεί μέσα στη λήθη μερικές μέρες αργότερα, τουναντίον αποτυπώθηκε στα πιο βαθιά σπλάχνα μας ως ο «νόμιμος απόγονος» και συνεχιστής στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα, μιας ιστορίας του 19ου αιώνα που αναβιώνει με τρόπο θεαματικό, χάρη στην αλληλεπίδραση ανάμεσα στον συνθέτη, τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς/τραγουδιστές και όλους ανεξαιρέτως τους συντελεστές αυτής της παράστασης (μία ακόμη επιτυχία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση) και την οποία προτείνουμε ανεπιφύλακτα.
Περισσότερα για την παράσταση θα βρείτε ΕΔΩ.