Πώς γράφεται ένα βιογραφικό; Πώς μπορείς να αποτυπώσεις (ή να εγκλωβίσεις) τη ζωή σου μέσα σε μία παράγραφο;
Μιλούν τα έργα σου, μιλά ο κόπος και η φαιά ουσία που κατανάλωσες, οι ανάγκες σου, τα όνειρα που είχες κι εξακολουθείς να έχεις. Μιλά, επίσης, η αγάπη σου για το βιβλίο και η ροπή σου στο ατελείωτο διάβασμα και, τελικά, η ψυχή σου, που αποτυπώνεται σε αυτά, σαν ένα λιθαράκι σε μια ατέλειωτη δημιουργία γραπτού λόγου -φωτεινή παρουσία στη ζωή σου και στις ζωές των άλλων!
Αγάπη της είναι το βιβλίο, σαν ζωντανή επιθυμία, σαν καρδιακός φίλος, μια παρηγοριά τις νύχτες, επικοινωνία, χαρά, επίγνωση κι εντέλει… ευγενής ανάγκη!
Με σπουδές στα οικονομικά και τα μαθηματικά και με αγάπη για την πυρηνική φυσική, έμαθε επιπλέον πολλές γλώσσες για να επικοινωνεί με τους συγγραφείς στη γλώσσα τους και να έτσι αφουγκράζεται τις μύχιες σκέψεις τους.
Όσο για τον χορό, το πιάνο και το κλασικό τραγούδι – ατελείωτη η μουσική και πάθος της μεγάλο – μια ζωή θέλει να τα τιμά, όχι ως στείρα γνώση, εγωιστική και άνυδρη, αλλά ως ατελείωτη γνώση, σαν μια αέναη επιθυμία ή ένα μέσο και εφαλτήριο στο επέκεινα του πολιτισμού και της προσωπικής προσφοράς.
Ασχολήθηκε επιπλέον με εκδόσεις που βραβεύτηκαν από την Ακαδημία Αθηνών, όπως για παράδειγμα το έργο «Αλεξάνδρεια -δυο αιώνες του νεότερου Ελληνισμού», τα «Άπαντα του Πικιώνη» και «Τα Μοναστήρια της Ηπείρου», όπου και έλαβε για το έργο της Πατριαρχικό σιγίλιο. Έργα ζωής που ενδυνάμωσαν την πίστη της στη μάθηση και τα οποία της έδωσαν ώθηση στο όραμά της, που δεν είναι άλλο από το να είναι Άνθρωπος και στο όνειρό της να προσφέρει στους φίλους της και στους ανθρώπους στο σύνολό τους…
Με εθελοντική προσφορά σε πολλούς τομείς, για τα παιδιά, τις γυναίκες κ.ά, συμμετείχε σε διεθνή συνέδρια για να βοηθήσει με την ελάχιστη – όπως λέει ταπεινά και με ήθος η ίδια – παρουσία της, στη μείωση και παύση της ταλαιπωρίας που περνά ο μισός πληθυσμός της γης από τις κακοδαιμονίες, τις μαγγανείες, την απάνθρωπη και παράλογη περιτομή τους σε διάφορες χώρες του πλανήτη, έρμαια μισής, ανύπαρκτης γνώσης και φανατισμού. Γι’ αυτούς τους λόγους έλαβε και βραβείο από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 1999.
Οι στόχοι της είναι απλοί! Λατρεύει να ονειρεύεται έναν καλύτερο, ωραιότερο και ειρηνικό κόσμο. Είναι αθεράπευτα αισιόδοξη και χαμογελαστή ˙στα δύσκολα μάλιστα θυμάται τον Lawrence Durrell, στο Αλεξανδρινό Κουαρτέτο, που της ψιθυρίζει στο αυτί:
«Τhere must be always a breath of hope, if you are to fully enjoy the quality of your despair»!