ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΗ ΠΑΓΚΑΛΗ

Ο Στέφανος Λέων Βαούτης (διαβάστε εδώ, τη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό μας) μοιράζεται με τους αναγνώστες του Books and Style, τις σκέψεις του για την έννοια της γιορτής, σε ένα άρθρο καθημερινής αυτογνωσίας.

Από χθες, δεν θυμάμαι πώς συγκεκριμένα, αναρωτιόμουν τι σημαίνει ακριβώς η λέξη «γιορτή».

Σε κάποιο λεξικό που ανέτρεξα, βρήκα ότι είναι «ο πανηγυρισμός κάποιου σπουδαίου γεγονότος». Και άρχισα να σκέφτομαι, αυτές τις μέρες ποιος είναι ο πανηγυρισμός και ποιο το γεγονός; Πού επικεντρωνόμαστε, στον πανηγυρισμό ή στο γεγονός; Στο φαγητό, κυρίως στην κρεοφαγία; Έχουμε την απόλυτη ελευθερία και επιλογή να φάμε, να πιούμε, να χορέψουμε και να ακολουθήσουμε τόσα έθιμα, ανεξάρτητα αν αυτά, με την όποια υπερβολή τα βιώνουμε, μας επιβαρύνουν είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε σωματικά…

Ποζάρουμε περήφανα μπροστά σε ψητό κρέας και όχι μπροστά σε φρούτα, όσπρια και λαχανικά. Για ποιο λόγο, άραγε; Πόσο υπερβάλλουμε στους εορτασμούς; Στο ποτό; Στο χορό; Αναρωτιέμαι, πόσο συχνό φαινόμενο είναι κάποιος να ψάχνει, ίσως και απεγνωσμένα, να βρει ευκαιρίες και αφορμές για να γιορτάσει. Κι όσο πιο έντονα γιορτάζει, μήπως τόσο περισσότερο του λείπει η γιορτή καθημερινά; Αλήθεια, δεν γιορτάζει καθημερινά; Και δεν θα μπορούσε κάθε μέρα, κάθε στιγμή να γιορτάζει; Και που ζούμε δεν είναι λόγος για γιορτή; Δεν είναι η ζωή μας ένα θείο δώρο που θα μπορούσαμε να τη γιορτάζαμε, να την απολαμβάναμε κάθε στιγμή, είτε είναι απλή είτε είναι περίπλοκη, είτε απλά οπως είναι;

Και συνεχίζοντας να αναρωτιέμαι, ποιο είναι το γεγονός αυτές τις ημέρες, το γεγονός που υποτίθεται ότι γιορτάζουμε και ποιό το γεγονός που πραγματικά γιορτάζουμε; Είναι το τι τρώμε ή το πόσο τρώμε ή πόση μεγάλη ποικιλία έχουν όσα τρώμε; Το τι πίνουμε και πόσο; Το τι ψήνουμε ή μαγειρεύουμε; Ή κάποιο άλλο γεγονός; Ψάχνω να βρω τις έννοιες Αγάπη και πάλι Αγάπη, Άνευ Όρων Αγάπη, Ανιδιοτελής Αγάπη, Συγχώρεση, Πάσχα που σημαίνει πέρασμα σε κάτι νέο, Ανάσταση, Ψυχής κατά κύριο λόγο, Ανάσταση Χριστού, της Ανάστασης, της ενέργειας του Χριστού μέσα μας, Μετάνοια, Μετανόηση, αλλαγή δηλαδή του τρόπου σκέψης και μετάβαση του σε κάποιο νέο τρόπο σκέψης, λιγότερο αναχρονιστικό και περιοριστικό και περισσότερο εποικοδομητικό στο «εδώ και τωρα». Πώς μπορείς να επιλύσεις ένα πρόβλημα και να ξεπεράσεις μία πρόκληση με το ίδιο σκεπτικό, τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε;

Ζούμε σε μία περίοδο μεγάλων αλλαγών, σε μια όποια κρίση. Ωστόσο, το κινεζικό ιδεόγραμμα της κρίσης εχει δύο μέρη: κινδύνους και ευκαιρίες. Εμείς πού εστιάζουμε στους κινδύνους ή τις ευκαιρίες για αλλαγή, αλλαγές εσωτερικές που θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε την όποια κρίση και τις όποιες προκλήσεις…
Και η μέρα αυτή έχει τόσες έννοιες, τόσες ευκαιρίες, για να αναζητήσουμε, μέσα μας…

Books and Style

Books and Style