ΠΟΣΟΣ ΑΕΡΑΣ ΑΡΑΓΕ ΜΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ;

Εγώ έναν Θεό μόνο πιστεύω.
Κι Εκείνος δεν θέλει να κρύβω το πρόσωπό μου πίσω από μάσκες.

Με έμαθε να μην ντρέπομαι
αν έχω όμορφο ή άσχημο πρόσωπο.
Να μην ντρέπομαι να πονώ ή να γελώ.

Με έμαθε να πιστεύω
στην ελευθερία του λόγου.
Και ποτέ ο Θεός μου εμένα
δεν μου έδωσε διαταγές.

Συμβουλές και διδάγματα μου έδωσε.
Ούτε πρόστιμα μου έκοψε ποτέ.

Γιατί θέλεις να με κάνεις μουσουλμάνα;
Εγώ είμαι Χριστιανή.
Ναι, πιστεύω…

Πιστεύω σ’ έναν Θεό
που δεν μου έκρυψε το πρόσωπο.
Που δεν μου έκλεισε το στόμα.
Και που πλήρωσε εκείνος για μένα.

Τώρα…
Τώρα εσύ
μου ζητάς να φορέσω μάσκα.
Κι άν δεν σ’ ακούσω
θα πληρώσω πρόστιμο.

Έβαλες μάσκα στην έκφρασή μου.
Στον πόνο μου…
Στο χαμόγελό μου…
Σε λίγο θα κόβεις πρόστιμο
και για τον αέρα που αναπνέω.

Πόσος αέρας άραγε μου αναλογεί;
Πόση ώρα μπορώ ν’ αναπνέω σήμερα
χωρίς να φάω πρόστιμο;

Κι ύστερα…
Ύστερα θα μου φτιάξεις άλλη μάσκα.
Να μου κλείσεις και τα μάτια.
Να μη βλέπω.

Γιατί τώρα βλέπω.
Βλέπω τι γίνεται γύρω μου και πονάω.
Πονάω για το αύριο
που αφήνω στα παιδιά μου.

Και κρίνω τον εαυτό μου ανάξιο.
Ανάξιο που σκύβω το κεφάλι
γιατί δεν έχω δουλειά.

Πώς να πληρώσω το πρόστιμο;
Με αναγκάζεις να φορέσω μάσκα.
Μα είμαι Χριστιανή.
Μ’ ακούς;

Δεν είναι μπούργκα
αυτό που μου φόρεσες.
Μια μάσκα είναι.
Είμαι Χριστιανή.

Και ξέρεις κάτι;
Ο δικός μου Θεός
ειναι πολύ λυπημένος σήμερα.
Γιατί έσύ έπρεπε να πληρώσεις.

Σου κόβω πρόστιμο λοιπόν.
Εισαι απαράδεκτος.
Είσαι ανήθικος.

Δεν έχεις Θεό εσύ;
Κρύψου…
Κρύψου γιατί θα έπρεπε να ντρέπεσαι.
Είσαι ανάξιος για μένα.

Θα φορέσω μάσκα.
Κοίτα με…
Κοίτα με στα μάτια και δες καλά.
Όσο τα έχω ανοιχτά ακόμα.
Δε θα σκύψω το κεφάλι μου.

Είμαι Χριστιανή, εγώ.
Μ’ ακούς;

Εγώ θα σου κόψω πρόστιμο.
Θα έρθει η ώρα.
Και τότε θα πληρώσεις εσύ.
Θα πληρώσεις ακριβά
για όλα όσα μου έκανες.