ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΣΚΙΤΣΟ: ΝΙΚΟΣ ΡΑΦΑΗΛΙΔΗΣ

Δρόμοι με απαγόρευση, μην πας να περπατήσεις,
στα μέρη αυτά πανεύκολα μπορεί να ξεστρατησεις

Κινησου στα λημέρια σου, κοιμήσου στο κρεβάτι,
φάε και πιες μα χώνεψε του κόσμου την απάτη

Ανούσιοι οι έρωτες και πώς εσύ να νιώσεις,
θα μπλέξεις πάλι άσχημα και πώς να ξελασπωσεις

Με ψεύτικα χαμόγελα κι έντονες φωνές,
οι μάσκες πλέον σε όλους μας θα είναι φανερές

Συνήθεια να κρύβεσαι καλά με προσωπείο,
σε κάθε μία ερώτηση απαντάς με ένα αστείο

Πώς να σε νιώσουν άλλωστε; Τους φτάνει η εικόνα,
εκλείπει πια το θάρρος τους να μπούνε στον αγώνα.

Ψυχή βιβλίο αδιαβαστο γεμάτο με πληγές,
Χαρακτηκαν στο βλέμμα σου…

Σου δίνουν διαταγές.

Μην δώσεις αλλά αισθήματα αφού έχουν στερέψει,
κι όποιος κοντά σου έρχεται κρυφά θα σε πλανεψει

Θα τάξουν κάτι υπέροχο για να σε κοροϊδέψουν
και κάθε τι πολύτιμο μια μέρα θα σ’ το κλέψουν

Μακάρι να μπορούσαμε να βάλουμε αλυσίδες,
προφύλαξη να έχουμε με άπειρες ασπίδες

Μα πάλι κάπως κάποτε θα βρεις δύο νέα ματια,
που θα ‘χουν ικανότητες να ενώσουν τα κομμάτια

Οι χτύποι σου αμέτρητοι, το σώμα σου δοσμένο να ζήσεις το κεφάλαιο,
της μοίρας το γραμμένο

Μια νέα απογοήτευση; Μια νέα ευκαιρία,
ποιος ξέρει την κατάληξη από αυτή την εμπειρία;

Ζωή που σου χαρίστηκε ζητάει να την ζήσεις,
ως παίκτης στο παιχνίδι της που πρέπει να τιμήσεις

Δεν λέω πως είναι εύκολα, δεν λέω πως είναι η λύση,
μα λέω πως ακίνητος το σκότος θα σε σβήσει

Να ρίξεις κάθε σήμανση σε αυτό το μονοπάτι
να δώσεις νέο όνομα εκείνου του διαβάτη

Αυτού που δεν φοβήθηκε και δεν θα υποταχθεί στους νόμους
και στα μέτρα που του έχουν προταθεί

Books and Style

Books and Style