Η ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ… ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

“ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ PLAY ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΠΛΑΣΤΡΟΠΟΥΛΟΥ”

Η Φωνή

Η κούνια μου ακουμπούσε στη βιβλιοθήκη,
Βαβέλ σκοτεινή, όπου μυθιστόρημα, επιστήμη, μυθολογία,
τα πάντα, η λατινική τέφρα και η ελληνική σκόνη, αναμειγνύονταν.
Δεν ήμουν μεγαλύτερος από ένα φύλλο χαρτί.
Δυό φωνές μου μιλούσαν. Η πρώτη, ύπουλη και στιβαρή,
έλεγε: «Η Γη είναι ένα γλύκισμα γεμάτο ηδύτητα·
μπορώ (και η ηδονή σου θά ’ναι τότε χωρίς τέλος!)
να σου δώσω μιάν όρεξη παρόμοια μεγάλη».
Και η δεύτερη: «Έλα! ω, έλα στο ταξίδι των ονείρων,
πέρα από το δυνατό, πέρα από το γνώριμο!»
και η φωνή αυτή τραγουδούσε όπως ο άνεμος στις ακρογιαλιές,
φάντασμα που κλαιγε, κανείς δεν ξέρει πούθε ήρθε,
που χαϊδεύει το αυτί κι όμως το τρομάζει.
Σου απάντησα: «Ναι! Γλυκιά φωνή!»

La voix

Mon berceau s’adossait à la bibliothèque,
Babel sombre, où roman, science, fabliau,
Tout, la cendre latine et la poussière grecque,
Se mêlaient. J’étais haut comme un in-folio.
Deux voix me parlaient. L’une, insidieuse et ferme,
Disait : ” La Terre est un gâteau plein de douceur ;
Je puis (et ton plaisir serait alors sans terme !)
Te faire un appétit d’une égale grosseur. ”
Et l’autre : ” Viens ! oh ! viens voyager dans les rêves,
Au delà du possible, au delà du connu ! ”
Et celle-là chantait comme le vent des grèves,
Fantôme vagissant, on ne sait d’où venu,
Qui caresse l’oreille et cependant l’effraie.
Je te répondis : ” Oui ! douce voix ! ”

Charles BAUDELAIRE
1821 – 1867