ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΣΙΑΤΑ

Όταν το μαξιλάρι σου έχει λόγο, μπορεί να πει πολλά. Άκουσέ το. Μπορεί να είναι οι ίδιες σου οι σκέψεις, μπορεί να είναι ο άλλος σου εαυτός (ο καλός ή ο κακός). Ό,τι και να είναι, σίγουρα σε ξέρει καλύτερα και από εσένα την ίδια.

Σ’ έχω τόση ώρα ακουμπισμένη πάνω μου και βαριέμαι… Έχεις και αυτό το βιβλίο που διαβάζεις με τόση αφοσίωση αλλά, μεταξύ μας, είναι πολύ βαρετό. Όλο «σ’ αγαπώ, μ’ αγαπάς;» και, τέλος πάντων, το ρήμα «αγαπώ» που κλίνεται σε όλους τους χρόνους. Μην μου πεις ότι θα σε πάρουν και τα δάκρυα, αυτό μας έλειπε.

Λοιπόν, πέταξέ το από τα χέρια σου, γιατί σου ’χω θέμα γι’ απόψε. Σε ρωτώ και το ερώτημα είναι μέγα: Τι σημαίνει «σ’ αγαπώ», γιατί, και πώς το λένε οι άντρες και κάτω από ποιες συνθήκες; Για έλα, εδώ σε θέλω. Εγώ θα σου δώσω μόνο μερικά παραδείγματα επί του θέματος κι εσύ βγάλε τα συμπεράσματά σου.

Πηγαίνει ο κύριος και λέει στην κοπελιά «σ’ αγαπώ» αλλά οι πράξεις του δεν δείχνουν του λόγου το αληθές (τουλάχιστον όπως αυτή θα ’θελε). Μπορεί, ο δύσμοιρος, αυτό το «σ’ αγαπώ» να το εννοεί, όμως κάθε άνθρωπος αγαπά με τον δικό του τρόπο, με αυτόν που του δίδαξαν το περιβάλλον του και η μέχρι τώρα ζωή του. Έλα όμως που εκείνη διδάχθηκε διαφορετικά την αγάπη. Άντε να συνεννοηθούν!

Το πιο ωραίο ήταν τότε που πήγαν κάποιοι φίλοι στην Σοφία και της είπαν:
«Ο Μάκης σε αγαπάει».
Μένει αυτή με το στόμα ανοιχτό. «Με αγαπάει ο Μάκης; Τόσα χρόνια είμαστε μαζί και ποτέ δεν μου το είπε».
«Μα τι λες, σε όλους μας το έλεγε, ξανά και ξανά: “εγώ τη Σοφία, την αγαπάω”», της απαντούν αυτοί.
Και τι συνειδητοποίησε τότε η Σοφία; Ότι όλα αυτά τα χρόνια ζούσε με έναν ηλίθιο που έλεγε ότι την αγαπάει, αλλά σε… λάθος ανθρώπους!

Αν εννοούσε αγάπη την εκτίμηση και τον σεβασμό, ε, και τον γείτονα εκτιμάς και σέβεσαι, αλλά δεν τον βάζεις στο κρεβάτι σου

Μην με διακόπτεις, σε παρακαλώ, και χάσω τον ειρμό των σκέψεων μου. Και σου θυμίζω το καλύτερο: τότε που ο…, να δεις πώς τον λέγανε, τέλος πάντων αυτός, σου είπε «σ’ αγαπώ» και βλέποντας ότι δεν ανταποκρινόσουν, σου είπε ότι θα σε κάνει να τον αγαπήσεις. Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Γιατί αν μιλάμε για έρωτα, ή σου ’ρχεται η πετριά ή δεν σου ’ρχεται. Στη γωνία περιμένει και η αγάπη, που χτίζεται μέρα με τη μέρα, τουβλάκι-τουβλάκι και έρχεται και το «σ’ αγαπώ». Αν τώρα ο κύριος «πώς τον λένε» εννοούσε αγάπη την εκτίμηση και τον σεβασμό, ε, και τον γείτονα από το απέναντι διαμέρισμα εκτιμάς και σέβεσαι, αλλά δεν τον βάζεις στο κρεβάτι σου κι ας τον ξέρεις πιο πολύ καιρό από αυτόν.

Βρε λες να νόμιζε ότι αγάπη είναι αυτή η όμορφη «συνήθεια» του να είσαι μ’ έναν άνθρωπο μαζί και να περνάς καλά; Κάτι σαν βόλεμα, ας πούμε. Μπα, μάλλον είχε έρθει σ’ αυτόν η πετριά που λέγαμε και πάλευε να την πετάξει και σε σένα˙ αλλά εσύ έτρεχες να γλιτώσεις το λιθοβολισμό.

Μην μου πεις ότι τα λέω υπερβολικά, γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Ωραία τα «σ’ αγαπώ» στα βιβλία και στον κινηματογράφο αλλά δεν εκφράζουν πάντα την πραγματικότητα που ο θέλουμε να ζήσουμε. Βλέπεις, το «σ’ αγαπώ» μπορεί να είναι ρήμα ομαλό αλλά εδώ και αιώνες προβληματίζει τους πάντες πάνω στη γη και σημαίνει θυσίες, αλλά η εποχή μας δεν προσφέρεται για σπατάλες.

Κλείσε λοιπόν το φως και από αύριο να φέρεις να διαβάσουμε κάνα τεύχος του National Geographic, να πλουτίσουμε τουλάχιστον τις γνώσεις μας.
Καληνύχτα, καλή μου…

Συμβουλή: Αν σου πούνε «σ’ αγαπώ», για καλό και για κακό, μάδησε και μια μαργαρίτα. Αυτή ίσως μπορέσει να σε διαφωτίσει.

Books and Style

Books and Style