ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΓΚΑΖΙΑΝΗ
Νίνα Αλέξη: Η ποίηση είναι «ο εγκέλαδος της σκέψης» και τα ποιήματα, «εκρήξεις στο υποσυνείδητο»…
Στα χρόνια της ξηρασίας
Διαβάτης πονεμένος οδοιπορείς, σ΄ άρρωστες αμμουδιές,
νωθρά ξαποσταίνεις, ΄κει που τα καβούρια λιποτάκτησαν
και μυριάδες αυτοκτόνησαν, διαδοχικά, το ένα μετά τ΄ άλλο,
γερασμένοι γλάροι κρώζουν στον απαθή ουρανό
που το βλέμμα στην ασχήμια αποστρέφει.
Άλλοι, την τραγική σου μοίρα επινόησαν
κι εσύ σαν μηχανή μιας άκαρδης λογικής
εξοβελισμένος, αν και αμφισβητών, καταγράφεις
τ΄ ακατάληπτα είδη θανάτου
στο χαρτογράφημα του παγκόσμιου γίγνεσθαι.
Τη συνεισφορά κι αλληλεγγύη που βίαια αφαιρέθηκε
απ΄ του Πολιτισμού τα πλανερά παιχνίδια.
Κράδασε καρδιά μοναχική, η δοτική σου πλευρά, άνθρωπε,
κατακερματίστηκε. Η φιλανθρωπία σίγησε.
Το θετικό υπόστρωμα του κυττάρου σου μεταλλάχθηκε,
η αγνή φύση σου ατιμάστηκε.
Στα χρόνια της Ξηρασίας η Ανθρωπιά ορφάνεψε,
η Αγάπη άδοξα πνίγηκε στο βυθό της μνήμης,
η συμπόνοια αίφνης μετανάστεψε σ΄ άλλους αστέρες,
το πάθος έσβησε εσαεί, η φτήνια θριάμβευσε,
η λάμψη χάθηκε μαζί με τη φεγγαρονυχτιά,
η λαλιά απαγχονίσθηκε, η Ελευθερία πέθανε.
Ανθρώπινη γάγγραινα απ΄ τα δάχτυλα των ποδιών
απλώνεται στους δαιδάλους της καρδιάς,
ασθμαίνοντας να κρατηθεί, μάχεται.
Στα σκοτάδια, σαν Ατρείδες, τα κομμάτια σου,
Άνθρωπε, παλεύουν ν΄ απαγκιστρωθούν απ΄ του
Πολιτισμού το δολερό δίχτυ.
Η μάχη δεν κρίθηκε. Ποιος θα επικρατήσει;
Θύτης και θύμα στον ίδιο παρονομαστή
κι εσύ, ξεσπάς:
«Πόσους σταυρούς η ψυχή να κουβαλήσει, ακόμη;»
Η πλάτη λύγισε, κουρέλι το υποσυνείδητο,
το άδηλο τέλος υπομειδιώντας προσμένει.
Ποιητική συλλογή «Ανίν Ιξελά», εκδόσεις Αλεξάνδρεια, 2017.